«Достон-халқ ҳаётининг бадиий солномаси бўлиб, у ҳаётни реал-конкрет деталлар, фактлар асосида эмас, аксинча, ҳаётий ҳақиқатга ҳалал бермаган ҳолда воқеликни бадиий образлар воситасида акс эттиради»1. Биз бу ҳолатни «Алпомиш» достони вариантларида акс этган этник гуруҳлараро муносабатлар мисолида кўриб чиқишимиз мумкин.