Шарқ мутафаккирларининг доимий диққат марказида инсон ва унинг руҳий-маънавий кмолоти масласи турган. бўлган. Шарқ мутафаккирлари, улуғ шоир ва файласуфлар ижодида бу бош масала бўлиб, улар инсонни фақат таъриф-тавсиф этиш билан чекланмайдилар, балки уни таҳлил этадилар, инсоннинг улуғворлиги қаерда, нуқсонлари нимада, изтироб-аламлари-ю шодликларининг сабаблари нималарга боғлиқ, қобилияти, истеъдоди нималарга қодир, бахт-саодатининг манбаи нимада, деган саволларни қўйиб, шуларга жавоб қидирадилар ва ғоят муҳим, замонлар оша эскирмайдиган ғояларни ифодалайдилар.