Катта овсин бу гал ҳам шундай гапларни “кийиб” кетдики, бечора Росмани ер ёрилмади, ерга кирмади. Унинг ҳар бир сўзи юрагига наштардай ботиб, заҳардай куйдирди.
Gap-gashtaklarda, to`yu tomoshalarda Juman bobo hamisha bitta gapni takrorlaydi:
— Meni shoshirmanglar, nevara-chevaralarimni narigi ming yillikka o`tqazib qo`yay, ana undan keyin xaydamasanglar ham o`zim ketaman. Men tengilar ketib bo`ldi.
To`ng`ich kuyov bo`lganimiz uchunmi, qishloqqa borsak, darrov shaharlik kuyov keldi, deb ovoza bo`lib ketadi. Olmoqning bermog`i bor, deganlaridek, tez-tez javob vizitlari ham bo`lib turadi.
Shundoq ro`paramda qoya - qirrador toshli, tik va bahaybat. Ustida hilpirab turgan alvonrang, afsonaviy go`zal lolaga hamma o`zini uradi. Osmon qizg`ish, qora va oq — olachipor bulutdan ko`ylak kiygan. Na tun va na kun, allaqanday aralash palla.
Ҳар бир сўз — ҳаётдаги муайян бир нарса ёки тушунчани ифодалайди. Демак, кишида сўз бойлиги қанчалик кўп бўлса, одам тилни қанчалик чуқур билса, унинг ички дунёси шунчалик бой бўлади
Сен ҳеч қишлоғимизга келганмисан? Келмаган бўлсанг керак-а? Ана бизнинг қишлоқ — тоғлар, дарёлар билан ўралган, қутидек-қутидек уйлар билан тўлиб-тошган.