Фотография – инсоният яратган буюк кашфиётлардан бири. Тарихга бир умр муҳрланган лаҳзалар, сиймолар, қалблар, шаҳарлар, қадрдон кўчалар, яқинлар, оила аъзолари. Инсон фотосуратга тушар экан фотокамера айнан ана шу ҳаётининг оний лаҳзасини, ҳолатини қувонч билан, юздаги табассум билан акс этишини истайди. Кўзлар кулмасада, жилмаяди, ёнидаги қадрдони билан уришиб қолсада уни қучоқлаб, суратга тушишга интилади. Чунки ҳар бир инсон бир умрга эсдалик бўлиб қоладиган фотосуратда ўзгалар уни бахтиёр кўришни истайди. Сураткаш эса унинг ана шу истагини бажо келтиради. Агарда сураткаш ўз касбининг маҳоратли устаси бўлсачи? У фотосуратда ҳаётнинг оддий бир лаҳзасини эмас, тарихга муҳрланадиган сонияларнинг акс этаётганини ҳис этиб, инсонни эмас унинг қалбини, табиатнинг гўзал манзарасини эмас тирикликнинг бир бўлагини, жамиятнинг бир кунини эмас унинг ютуқ ва муаммоларини кўрсатишга ҳаракат қилади. Оламни фақат фотокамера нигоҳи билан кўради.