Етук бадиий образнинг юзага келишида қаҳрамон портрета,нутқи- монолог ва диалоглари каби унинг исми, лақаби ёки тахаллуси муҳим восита бўлиб ҳизмат қилади. Шунинг учун ҳам асар қаҳрамонларининг ташқи қиёфаси, ҳарактерига ва албатта асарнинг ғоявий, бадиий мазмунига мос тарзда исм, лақаб, тахаллус танлай билиш адабиёт вакиллари томонидан ўзига хос санъаткорлик белгиси деб баҳоланади. Бунга рус ёзувчиси А.П.Чеховнинг қаҳрамон исмининг бадиий асар учун муҳим ахамиятга эга эканлигини назарда тутиб айтган куйидаги фикрини мисол қилиб келтиришимиз мумкин: "Фақат асар қаҳрамонларининг нутқларидагина эмас балки уларнинг исмлари ва фамилияларида ҳам чуқур содцалик ва ҳаётийлик бўлиши керак. Бинобарин, каҳрамоннинг номи асарнинг ғоявий-бадиий мазмунини чуқурлаштириб, унинг миллий руҳини, халкчиллигини кучайтиришда асардаги образлар ва воқеаларни типиклаштаришда муайян рол ўйнайди. "Юқоридаги фикрдан келиб чиққан ҳолда, бадиий матнда қўлланиладиган исмлар (антропонимлар)нинг функсионал-семантик хусусиятларини ўрганиш муҳим аҳамият касб этади.