ХХ асрнинг биринчи ўн йиллиги гематологиясида, хусусан геморрагик синдром (ГС) ва хомиладорлик даври экстрагенитал патологиялари илмий-амалий қирраларида, иккита йўналишни инқилобий жараён сифатида тараққиёт топганлиги ҳақиқат деб тан олинади. Бриринчисини, юқорианиқли ташхисий технологияларни пайдо бўлиши билан боғлиқ холда рўй берган деб ва иккинчисини эса, Интернет ва исботланган тиббиёт (evidеnce basеd mediсine) якдил маълумотлар бўшлиғини жўшқин ривожланиши билан боғланиб эътироф этилади. Хар икки йўналиш шу йилларда якунига етказилган ва етказилаётган ишончли ва халқаро кўламли клинико-эпидемиологик хамда рандомизацияланган тадқиқотларнинг натижаларини кенг шифокорлик аудиториясига «юз кўриштириш» имкониятини берди. Шу билан бир вақтда яна бир воқелик ошкора бўлди: юқори тиббий технологияга потенциал етишиш имконияти бўлишига қарамасдан, дунёнинг бирон бир давлати амалий тиббиётни шунга монанд, юқори сифатли оммавий тиббий ёрдамни таъминлаш, учун зарур бўлган даражада, молиявийлашга қодир эмас экан.