Тарихдан фармацевтик препаратлар потенциал хавфли деб қабул килинган. Хакикатдан хам шундай, агар препарат маълум даражада зарар етказмаса, уни сезиларли фойда келтириши шубхали.
Жамоатчилик ва профессионаллар бу муаммога биринчи бор ХIХ асрни охирларида эътибор бера бошладилар.
1870-1890 йиллари хлороформ наркозида тўсатдан бўладиган ўлим сабабларини ўрганиш учун комиссия ва комитетлар ташқил қилинди.
Хозирги вақтда бу аниқ холат бўлиб, хлороформни миокардга таъсир қилиши натижасида уни катехоламинларни аритмоген таъсирига сенцибилизация бўлиши натижасида келиб чиқади .
1922 йили сифилисни доволаш учун қўлланилган сальварсан таъсирида келиб чиққан сариклик масаласи кўтарилди.
1937 йилда таркибида эритувчи сифатида қўлланилган диэтиленгликоль бўлган сульфаниламид эликсирини қабул қилиш натижасида АҚШ да 107 киши холок бўлди. Эритувчи диэтиленгликолни токсик таъсири аввалдан маълум эди, лёқин бу эликсир таёрловчиларга маълум эмас эди.
Бу холат АҚШ да озиқ-овқат махсулотлари ва дори воситалари сифатини назорат қилувчи бошқармани (FDA – Food drug association) ташқил килинишига олиб келди.