Ўзбекистонда ҳар қайси тарихий шахар ўзининг арки ва ҳисоридан ташкил топиб, унинг марказий қисмида, кўчалар кесишган жойда ёпик савдо гумбазлари, баъзан эса шунчаки очиқ чоррахалар, чорсулар қурилган. Бош кўчалар ҳунармандчилик ва савдо расталаридан иборат бўлган.
Ўрта Осиёнинг XIV–XV асрлар архитектурасида жамоат бинолари ичида савдо–сотиқ ва бозорлар–тим, чорсу, тоқлар, шу қаторда карвон–саройлар муҳим рол ўйнади. Ёпиқ бозорлар, яъни усти ёпиқ гумбазли бозорларда қимматбахо шойи газламалар, тилла–такинчоклар сотиш учун қаҳратон совукда ва жазирама иссиқ хаво шароитида, бу бинолар ахоли учун катта имкониятлар яратган. Самарқанддаги ана шундай бинолардан бири Амир Темур томонидан қурилган усти ёпиқсавдо кўчаи–“тим” эди. Уни илмий ўрганиш, кўчанинг архитектурасини график қайта тиклаш, ўтмишда бу кўча архитектурасини Самарқанд иқлим шароити ва тарихий муҳитига қандай мослаштирилганини ўрганиш архитектура назарияси ва тарихи фанининг долзарб вазифасидир.