Biz yangi avlod, yangi tafakkur sohiblarini tarbiyalashdek mas’uliyatli vazifani o`z bo`ynimizga olganmiz. Bu ishda har qaysi ota-ona, ustoz-murabbiy, mahalla oqsoqoli va faollarining yakdil va uyg`un faoliyati muhimdir. Zotan, Prezident yozadi: “Biz xalqimizning dunyoda hech kimdan kam bo`lmasligi, farzandlarimizning bizdan ko`ra kuchli, bilimli, dono va albatta baxtli bo`lib yashashi uchun bor kuch va imkoniyatlarimizni safarbar etayotgan ekanmiz, bu borada ma’naviy tarbiya masalasi, hech shubhasiz, beqiyos ahamiyat kasb etadi. Agar bu masalada hushyorlik va sezgirligimizni, qat’iyat va mas’uliyatimizni yo`qotsak, bu o`ta muhim ishni o`z holiga, o`zbo`larchilikka tashlab qo`yadigan bo`lsak, muqaddas qadriyatlarimizga yo`g`rilgan va ulardan oziqlangan ma’naviyatimizda, tarixiy xotiramizdan ayrilib, oxir-oqibatda o`zimiz intilgan umumbashariy taraqqiyot yo`lidan chetga chiqib qolishimiz mumkin”1. Zero, bu dunyoda tabiatda ham, jamiyatda ham bo`shliq bo`lmaydi. Qayerdadir bo`shliq paydo bo`ldimi, hech shubhasiz uni albatta kimdir to`ldirishga harakat qiladi2. Mafkuraviy tazyiqning yadroviy quroldan ham xavfliroq ekanligi ayon bo`lib qolayotgan xozirgi davrda yoshlarning ongini g`oyaviy zaxarlanishdan muxofaza qilish hayotiy zaruriyatga aylanib qolmoqda. Bozor “talablariga” moslashtirilgan “ommaviy san’at na’munalari” ko`plab yoshlarni ohangraboday o`ziga rom qilayotgan sen ham bizday yasha, andoza ol, o`zgaligingni unut qabilidagi, ur-yig`it, faxsh, parnofilmlar globallashuvining soya tomoni, medalning orqa tomonidir. Mafkuraviy immuniteti bo`lmagan yosh qalblar ongi bundan tezda zaxarlanishi tabiiy xol.