Ушбу мақолада Кишилик жамиятининг турмуш тарзи, хўжалик анъаналарида вақт доимо муҳим аҳамият касб этган. Инсон онгининг ривожланиши, дунёқараши ва таби¬ий билимларининг ўсиши натижасида ой, қуёш, буржлар, ҳайвонлар ва феноло¬гик кузатишлар билан боғлиқ йил тақвимлари вужудга келган.
Инсоният цивилизацияси ибтидосида “тун ва кун”, “кичик ҳафта”, “катта ҳафта”, ипларни тугиб ёки ёғоч ва калтакларни ўйиб, белги қўйиб ҳисоблаш, кейинчалик эса қадимги халқларнинг само ёритгичларини кузатишлари нати¬жасида осмон жисмлари билан боғлиқ бўлган вақт ҳисоблари ҳам яратилган. Деҳқонлар ва чорвадорлар ҳар жой ва ҳар ерда (дала) ишлари ва бошқаларни бошлашда уларга мос вақтларни билганлар. Тепасида осмон турган ва осмондан бошқа нарса (тепасини) қопламаганлигини, ёритгичларнинг доимо бир тартибда чиқиши ва ботишини кўриб, кузатиб турган киши ўз ишларининг бошланиши вақтларини билишни, албатта, ёритгичларга боғлаганлар .