Badiiy asarda to’y marosimlari ifodasi

Mavzuning dolzarbligi. XX asr oxirlarida o’zbek xalqi hayotida olamshumul voqea sodir bo’ldi – o’zbek xalqi o’z mustaqilligiga erishdi. Mana endi ijodkorlar o’z xohish va irodasiga ko’ra o’zlari lozim deb topgan mavzularda asarlar yarata boshlashdi. Shu bilan bir qatorda ijodkorlar xalqning sevgan qahramonlarini xalqqa qaytarish bo’yicha samarali mehnat qila boshladilar. Ya’ni el sevgan qahramonlar Amir Temur, Ulug’bek, Bobur, Ahmad Yassaviy, Ahmad Yugnakiy, Nosuriddin Rabg’uziy, Boborahim Mashrab singari siymolar hayoti va faoliyatini o’rganish mumkin bo’lib qoldi. Shu qatorda qatag’onga uchragan adiblardan Abdurauf Fitrat, Cho’lpon, Botu, Behbudiy, Abdulla Avloniy singari yozuvchilarimizning asarlari ham xalqqa qaytarila boshlandi. Ularning pok nomlari esa oqlanib, xalq orasida ulug’lanmoqda. Bu haqda Prezidentimiz I. A. Karimov ham o’zining “Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch” asarida atroflicha so’z yuritadi. Shu bilan bir qatorda xalqimizning qadimgi udumlari adabiyotda ham o`z o`rnini egallay boshladi. Ularga mana endi eskilik sarqiti deb emas, balki xalq udumlarining bir ko’rinishi sifatida qaray boshladilar. Bu azaliy urf-odatlar xalq og`zaki ijodidan boshlab to bugungacha bo’lgan asarlarda ham ifoda etib kelinmoqda. Biroq bu marosimlar adabiyotshunoslikda to’liq tahlil etilmagan.