Jahon adabiyotida o`zining badiiy xazinasi, ummon ilmi bilan tanilgan allomalar ko`p bo`lgan, ammo bular ichida kitobxon qalbini larzaga soluvchi, aniqrog`i estetik zavq beruvchi asarlar yaratgan buyuk daho Alisher Navoiyning “Xamsa” asari uning lirik javohirlari necha asrlar osha bugungi kun yosh avlodning madaniy merosiga aylandi. Ochig`i hazrati Alisher Navoiy, Z.M.Boburning ijodiy durdonalari o`zidan keyingi ijodkor va shoirlarga maktab vazifasini bajarganligi hammaga ma’lum. Navoiy maktabi, Bobur maktabi, ya’ni ijodiy chashmasidan bahra olgan shoirlar ko`p bo`lgan. Bular: Xorazmiy, Ogahiy, Boborahim Mashrab, Muqimiy, Furqat, Uvaysiy, Mohlaroyim (Nodirabegim) kabi ijod egalari o`zlarining birdan-bir piri komillari deb hazrati Navoiy va Bobur izidan borishadi. Navoiydan so`ng XVII asrning ikkinchi yarmida Namanganda yashab ijod etgan Boborahim Mashrab o`zining ovozi, lirik kechinmalari, hech kimda uchramaydigan avliyosifat odatlari, ayniqsa, haqiqatni – Ollohni buyuk va yaratuvchan ekanligini, shuningdek, haqiqiy pok sevgi, ya’ni ishqni ilohiy darajagacha ko`tarishi bilan bulbullar ichida – shoirlar ichida eng baland chamandan turib sayradi.