Қадимги Хитой фалсафасида Даосизм фалсафий таълимотининг ўрниДаосизм эрамиздан олдинги VI-V асрларда пайдо булган кадимги
Хитой фалсафасининг етакчи окимларидан бири эди. "Даосизм" истилохи
фанга эрамиздан олдинги II аерда Хитой тарихчиси Сыма Тан
томонидан киритилган. У Хитой фалсафасидаги олти йуналишни
курсатиб, улардан бирини «дао" ва "дэ" мактаби, деб атаган эди («дао"-
барча ашёларнинг манбаи, "дэ" эса-хар бир нарсага тури келадиган
"дао"нинг кисми). Кейинчалик ушбу мактаб одийгина "дао" мактаби, деб
аталган эди.
Эрамиздан олдинги Шасргача даосизм уч мактаб оркали намоён булди:
Ян Чжу, Лао- цзы ва Чжуан-цзы Ян Чжу (эр.ол. V-IV аерлар) фалсафасининг
асосий гояси-"хамма нарса узим чунтушунчасида ифодаланган. Унинг
таълимотига кура, инсон учун энг азиз нарса унинг жони булиб, уни ҳеч
кандай бойлик билам алмаштириб булмайди. Сакланиб колган манбаларнинг
гувохлик бермшича, Ян Чжу инсон хаётини худо иродасига борликлигини
инкор этган