Ўзбекистон давлат мустақиллигига эришгач, барча ижтимоий фанлар каби
фалсафа фанининг ҳам муаммоларига муносабат ўзгарди. 70 йилдан ортиқ вақт
давом этган совет тузуми шароитида муҳим, мураккаб фалсафий муаммолар
устида эркин фикрлашга, минглаб йиллар давомида шаклланган ва
ривожланган фалсафий мерос ва қадриятлар холисона ўрганилишига йўл
қўйилмади. Марксизм ғоялари фалсафа тараққиётининг энг олий босқичи,
унинг пайдо бўлиши эса фан соҳасидаги революция деб қаралиб келинди. Якка
мафкура, турғун дунёқарашни тарғиб қилиб, синфийлик ва партиявийлик
принципларини ўзининг асосий мезони қилиб олган, тоталитар сиёсий тузумга
хизмат қилиб келган марксча фалсафа жамият тараққиёти талабларига зид
бўлиб, кишиларнинг тафаккур салоҳияти қотиб қолган ақидалар доирасида
чекланиб, чегараланиб қолишига олиб келди. Мустақил илмий, ижодий
тадқиқотлар ўрнини ақидапарастлик, тоталитар тузум сиёсатини, авторитар
ғояларни тарғиб этиш эгаллади. Натижада асрлар давомида инсон ақлий
салоҳиятининг юксак чўққиси сифатида қараб келинган фалсафанинг жамият
тараққиёти, инсон билимлари, маънавияти юксалишидаги ўрни, аҳамияти
торайиб қолди