Мавзунинг долзарблиги. Ўзбекистон Республикасининг миллий мустақиллиги халқимизга нафақат сиёсий, ижтимоий-иқтисодий, балки маънавий соҳада ҳам турли ғоявий тазйиқлардан холи бўлган том маънодаги озодлик ва эркинликни берди. Истиқлолга эришган ўзбек халқи дунёқарашида соғлом тарихий тафаккурни шакллантириш миллий истиқлол ғояси ва мафкурасини сингдиришнинг муҳим омилидир. Бинобарин, тарих шунчаки воқеалар, саналар тизими эмас, балки ҳар бир халқ маънавий ҳаётининг ажралмас бир қисмидир. Шунинг учун ҳам мустақиллик йилларидаги миллий ўзликни англашга бўлган қизиқиш ўзбек халқининг ҳаққоний тарихини яратиш масаласини кун тартибига қўйди. Бу борада Ўзбекистон Республикаси Президенти Ислом Каримовнинг республика етакчи тарихчи олимлари билан 1998 йил июн ойидаги учрашуви, Вазирлар Маҳкамасининг “Ўзбекистон Республикаси Фанлар академияси Тарих институти фаолиятини такомиллаштириш тўғрисида”ги 1998 йил 27 июл қарори кабилар муҳим бўлди. И.Каримовнинг “Тарихий хотирасиз келажак йўқ” асари эса тарихий хотира ва маънавий ҳаёт масалаларини қамраб олган тарих фанининг сиёсий ва ижтимоий ҳаётдаги ҳақиқий ўрнини кўрсатишга ёрдам берди.