U juda oriq, o’zi sariq bo’lgani uchun siyraklashib qolgan sochlariyam sarg’ish. Qachonlardir yaxshigina she`rlar yozib, endi rasmiy ishlar girdobiga tushib, nazmiy tuyg’ulari so’nib qolgan. Sal engashib, ohista-ohista, nimalarnidir o’ylab, xafaqon kasali bilan og’rib yuradi. Xafaqon kasaliga yo’liqqandan buyon ichmaydi, chekmaydi. So’zlaganda ovozi og’ir kasallarnikiday nimjon, xasta chiqib, diqqat qilmagan odam yaqinida bo’lsayam eshitmaydi. Kulganda tishlari ko’rinmasligi uchun lablarini lablariga shunday qattiq bosadiki, qo’y ko’zlari yumilay-yumilay deb, yuzlari qizarib ketadi...