Ey Misrning tangrisi, Nilning malikasi Kileo’patra!
Oydin kechalarda, sirli Nilning bo’ylarida uzun etaklaringni maysalar, gullar ustidan sudrab yurub yangi ochilg’on vafo hidli nilufar chechagi uzubsan. O’zingni yelpib turg’u¬chi qulg’a chechakning fazilatlaridan gapirganingni eshitdim: «Bu gul suvda o’sib, suvda yetishib, yana suvda bitadir», — deding. Bilaman, tengsiz qiz, bilaman. Nil suvi bilan o’sgan nilufarni qancha maqtasang ham ozdir.
Mening bag’rimda-da sevgi hidli bir nilufar o’smakdadir. Uni suvlab o’sdirgan, yetishdirib turg’on narsa menim «niliy» ko’zlarimning yoshidir. Ne achchig’, ne zahar, ne totlig’ — to’yub bo’lmas toti bordir uning!