Мавзунинг долзарблиги. Ўзбекистон мустақилликка эришгач, Ватанимиз тарихини, қадимий давлатчилигимиз асосларини ўрганишга ва Ўзбекистоннинг сиёсий-иқтисодий мустақиллигини мустаҳкамлашга, ўтмиш давр тарихи, илмий манбалардан ижодий фойдаланишга эътибор кучаймоқда.
Президентимиз ўз тарихини билган, ундан руҳий қувват оладиган халқни енгиб бўлмас экан, биз ҳаққоний тарихимизни тиклашимиз, халқимизни, миллатимизни ана шу тарих билан қуроллантиришимиз зарурлигини кўрсатиб, тарихимиз қадимийлигини, давлатчилигимиз тарихи эса 2700 йиллик эканлигини, мўътабар қўлёзмамиз «Авесто»нинг яратилганлигига 3000 йил бўлганлигини алоҳида кўрсатиб ўтдилар .
Президентимиз ўзбек давлатчилиги тарихини тадқиқ қилишнинг муҳимлиги ҳақида тўхталиб, бундай деб таъкидлаганлар: «Давлатчилик бугунги кунда ўта сиёсий масала бўлиб турибди. Нега деганда, Ўзбекистонда давлатчилик бўлмаган, деб орқаваротдан ташвиқот юритаётган, шу фикрни онгимизга сингдирмоқчи бўлаётган, керак бўлса, халқаро жамоатчиликни шунга ишонтиришга уринаётган кучлар ҳали бор... Ўзбек тарихчиларининг бугунги кундаги асосий вазифаси мана шу даъвонинг пуч эканлигини исботлаш, давлатчилигимизнинг илмий нуқтаи назардан асосланган тарихини яратишдир» .