Farzand

O’g’lini yaxshi ko’radi, «yaxshi ko’radi» degan gap o’g’liga bo’lgan muhabbatini ifodalashga ojizlik qiladi. U o’g’lini ko’rganda, yuragi uvishib og’rib, to uni bag’riga bosib yig’latib, o’zidan bezdirmaguncha qo’lidan qo’ymaydi. Muzey direktoriga yordamchi bo’lganidan buyon ular ayniqsa inoqlashib ketishdi; direktorning mashinasi uni olib ketgani har kuni ertalab keladi, u o’g’lini ham bog’chaga ola ketadi, kechqurun yana shu mashinada olib qaytadi. O’g’il ham otaga shunchalik o’rgandiki, u bilan birga yotadigan bo’ldi. Islom endi oltiga qadam qo’ygan, xuddi otasi tuqqanga o’xshar, muzeydagilar ham: «O’g’ling yeeni kichkina maketing», deb ta`riflashardi. Mengboy goho o’g’liga tikilib, uning xislatlarida ham o’ziga o’xshashlik topar va behad mamnun bo’lib, o’zidek bitta inson yaratganidan zavqlanar edi.