Qamoqxonaning temir eshigi avvaliga yurakni ezadigan darajada g’ijirladi, so’ng shiddat bilan sharaqlab yopildi. Erkinning nazarida temir eshik sharaqlamadi, balki mog’or hidi anqib turgan bu zah bino tars ikkiga yorilib, ajralib, keyin shu ondayoq uni yutib yuborganday bo’ldi. Uzunasi uch qadam, eni ikki qadam keladigan sovuq, nimqorong’i xonada yolg’iz qolgan Erkinning badanida titroq turdi. Titroq sovuqdanmi yo qo’rquvdanmi - buni avvaliga o’zi ham bilolmadi.
Eshikning sharaqlab yopilishi so’nggi umid uchqunlari ustiga kul tortdi. Qamoqxonaning uzun dahlizidan qo’lini orqasiga qilib yurib kelayotganida ham undagi umid uchquni olisdagi yulduz kabi miltillab turgan edi.