Инсон онги мураккаб ва серқирра ҳодисадир. У тўғридаги тасаввурлар жуда хилма-хил бўлиб, улар кишилар билими ва ҳаётий тажрибаларининг турли-туманлиги билан боғлиқ. Онг, унинг моҳияти, мазмуни, намоён бўлиш жиҳатларини тушунишни аксарият ҳолларда кишиларнинг моддий анъаналарига, уларнинг диний қарашлари ҳам белгилайди. Онгнинг серқирралилиги уни кўпгина фанлар учун ўрганиш ва тадқиқот объекти бўлиши учун асос бўлган. Бундай фанлар қаторида фалсафа, психология, биофизика, информатика, кибернетика, юриспруденция, психиатрия кабилар бор. ўзининг серқирралилиги оқибатида онг умумий бир таърифга тушиши мушкул ва шунинг учун унинг истаган таърифи (агар бу таъриф мазмуни алоҳида қайд этилмаса) унга нисбатан шубҳа уйғотадиган ва натижада ўзгартириш ёки тўлдиришни талаб қиладиган, тўлиқ бўлмаган, бир ёқлама таъриф бўлиши мумкин.