Эрнест Хемингуэйнинг бадиий тафаккуридаги мазмун ва шакл тизими, яъни бадиий макон ва замон нуқтаи назаридан олиб қараганда бадиий асарнинг образли структураси категорияси негизида бадиий шакл ва мазмун намоён бўлиши. Эрнест Хемингуэй бадиий тафаккурини яхлит структура сифатида қабул қилиб, унинг асарларини, хусусан “Алвидо, қурол” романини талқин қилишга бўлган ёндашувни ишлаб чиқиш.