Mening qobiliyatli farzandim asaridan

Men kelajakda qanday voqea-hodisalar yuz berishini oldindan bilish qobiliyatiga ega ekanimdan o’zim ham ba’zida hayratga tushaman. O’g’lim birovlarning devorlaridan chaqqonlik bilan o’tganida, u vaqti soati kelib Gannibal bo’ladi, u kabi Al’p tog’laridan epchillik bilan o’tib ketadi, ustimdan sakrayotganida esa, o’g’lim beliga qilich boylab, qator otlar ustidan sakragan Milosh Voynovich bo’ladi deb, o’zimni ovutar edim. Qurmag’ur qo’shnilarning tovuqxonalaridan tuxum o’g’irlab qochgan paytida esa uni Yevropani zabt etgan buyuk Napoleon bo’ladi, deb o’zimni yupatardim. Biroq tez orada u shunday noma’qul hunarlar ko’rsata boshladiki, men o’zimni ovutishga biror bahona, ovunch topa olmay xunob bo’lardim. Jumladan, u qo’shnilarning oynalarini chilparchin qilib sindiradi. Bu hali hech narsa emas, chunki hamma buyuk shaxslar bolaligida qo’shnilarning iynalarini sindirganlar. Xullas, men undan nimalar kutishni ham bilmasdim. Uning qiliqlari bir-biriga o’xshamas edi. Bir kuni meni eng yaxshi pal’tom etagini qirqib, undan bayroq yasabdi. Uning ostiga u o’zining katta qo’shinini yig’ib, uyimni qurshab olib, hujum boshladi. Jangchilar na oynalar, na poliz ekinlarini pisand qilmay, “qal’a”ni zabt etdilar. So’ng ushbu g’oliblar haqiqiy xunrezlikni amalga oshirdilar, ya’ni barcha jo’jalarimning bo’ynini qayirib o’ldirdilar.