Antik davrda yashagan faylasuflarning Arastu, Gippokrat, Teofrast va tabiatshunoslarning asarlarida hayvonlarning turli instinglari, baliqlar va qushlarning ko’chib yurishlari, o’simliklarning tashqi qiyofasi tuproq iqlim sharoitlari bilan bog’liqligi xususidagi ma’lumotlar keltirilgan. Uyg’onish davridagi risolalarda o’simlik va hayvonlarning tuzilishi va yashash sharoitlari bilan bog’liq holda o’rganiladi.
XVII-XVIII asrlarda ekologik ma’lumotlar tirik organizmlarning ayrim guruhlarini o’rganishga qaratilgan edi.
Masalan: Fransuz olimi Jorj Byuffon (1707-1778) ning asarlarida hayvonlarning tuzilishiga tashqi muhitning ta’siri muammosi ko’tarilgan. Uning ahamiyati Jan Batist Lamark (1774-1829) dastlabki evolyutsion ta’limotni yaratdi va o’simlik hamda hayvonlarning evolyutsion o’zgarishlariga eng muhim omil bo’lgan tashqi muhit ta’siri deb hisobladi. Olmon olimi A.Gumbolt o’simliklarning tarqalishini o’rganib, o’simliklar geografiyasida yangi ekologik yo’nalishni yaratdi.