Жаҳон адабиёти кенгликларида қараладиган бўлса, классика, классик адабиёт,, классик ижодкор, классик асар тушунчалари нисбийдир. Шунинг учун шарқ классикасини ғарбдаги уйғониш даври ёки ренессанс адабиётининг хусусиятлари, ғарб классик адабиёти билан тенглаштириш, унинг ўлчовларига менгзамаслик керак. Шарқ классик меросининг бошқа адабиётларда учрамайдиган ўлчов ва қолиплари, ўзига яраша қирралари бор. Чунки шарқ адабиёти кишилик ҳаётида маънавий инқирозлар юз бериб, ўз илдизларини қайта қидириш, уйғониш йўлидан бормади. Балки, ўз ота-боболари яратган маънавий асосларга таянган ҳолда уни юксалтириш, маънавий қадриятларни бойита бориш йўлини тутди. Шарқ адабиётларида турли даврларда юз берган кўтарилишу юксалишлар ана шу анъаналар, қўшни маданиятларнинг ўзаро эткиси-ю, адабий алоқалар эпкинида юзага келди. Баъзида ғарб адабиёти ўзига эп кўрган маънавий-эстетик қарашлар, бадиий талабларга эргашиб иш тутиладиган бўлса, қуюшқонга сиғмай қолажаги ҳам кундек аён.