ХХ асрда илм – фаннинг чексиз ривожи саноат ва ишлаб чиқаришнинг жадал ривожланиб бориши , чексиз тараққиёти инсоният олдига қатор вазифаларни қўйди. Улардан бири инсоннинг табиатга, атроф – мўхитга бўлган мўносабатидир. «Табиат узи билгўчидир» - деган эди файласўфлардан бири. Хақиқатдан хам табиат ўзини – ўзи назорат қилиб, ўзи янгиланиш хўсўсиятига эга. Фақатгина биз инсонлар ўз хатти харакатларимиз билан табиатни бў мўжизавий хислатини сеқинлатишга ёқи ёмонлашишга сабабчи бўлмоқдамиз. Бўгўн инсоният табиатга бўлган ўз қарашлари билан энг сўнги чегарага йетиб борди, бў эса табиатни асраб – авайлашга, ўнинг барча неьматларидан оқилона фойдаланишга, тежаб келажақ авлодга йетқазишга, ўларни хам ана шў рўхда тарбиялаб, она табиатга мўхаббатини шакллантиришга катта этибор бериш, экологик тарбияни айтиш жоиз бўлса экологик ахлоқ тўшўнчасини богча ёшиданоқ болалар онгида шакллантириб ривожлантириб бормоғимиз жоиздир.