Qadimgi shifrlash uslublari har-xil jadvallarga asoslangan bo`lib, bu jadvallar ma`lumotlar matnidagi alfavit belgilarining ma`lum tartibdagi o`rin almashtirishlarini ifodalovchi oddiy amallardan iborat bo`lgan. Bunda kalit vazifasini jadvalning o`lchami, alfavit belgilarining almashtirilishini taminlovchi biror aniq jumla yoki jadvalning o`rin almashtirishlarini tartiblovchi alohidalik xususiyati va shu kabilar o`tagan.
Ma`lumotlarni shifrlab muhofaza qilishning turli maqsadlarda qo`llanib rivojlanib borishi, shifrlash uslublarining foydalanuvchilar tomonidan aloqa tarmoqlarida qo`llash uchun qulay bo`lishini talab qilinishi bilan birga, uning bardoshliligiga bo`lgan talabning ham kuchayishiga olib keldi. XIX asrda aloqa kommunikasiyalarining rivojlanib borishi, tabiiy ravishda, shifrlash jarayonlarini avtomatlashtirilishini talab eta boshladi. Telegraf aloqa sistemalari vujudga keldi va ular ham, o`z navbatida, ma`lumotlarni shifrlashni talab eta boshladi. Maxsus g`ildirak ko`rinishidagi, sonli shifrlash qurilmasi 1790 yilda Amerika qo`shma Shtatlarining (AQSh) davlat kotibi, keyinchalik esa AQShning uchinchi Prezidenti Tomas Jefferson tomonidan yaratilgan va shunga o`xshash sonli shifrlash qurilmalari ikkinchi jahon urushi yillaridan keyin ham AQSh qurolli kuchlarida qo`llanilib kelingan.