ЭРИТРОЦИТЛАРНИНГ ЧЎКИШ ТЕЗЛИГИ — қон плазмасидаги оқсил компонентларининг ўзаро нисбати ва турли касалликларда эритроцитлар сони ва ҳажми ўзгаришларини аниклайдиган диагностик кўрсаткич. Бунда қон бирор антикоагулянт (мас, натрий цитрат) билан аралаштирилиб, миллиметрларга бўлинган шиша капилляр найга олинади. Қон икки қисм: пастки қисм (чўкмаси) — шаклли элементларга, устки қисм — плазмага ажралади. Бир соатдан сўнг найнинг пастки қисмида чўккан эритроцитларнинг баландлиги ўлчанади. Эритроцитларнинг чўкиш тезлигининг эркаклар учун 3—10 мм соат, аёллар учун 3—14 мм соати нормал ҳисобланади. Эритроцитларнинг чўкиш тезлигининг кучайиши яллиғланиш билан кечадиган жараён (мас, пневмония, сил, ревматизм, сепсис), шунингдек, тўқималарнинг емирилиш касалликлари (миокард инфаркти, ўсмалар ва бошқалар)да кузатилиб, бунда қон плазмасидаги фибриноген, гаммаглобулин ва бошқалар миқдори кўпаяди. Ҳомиладорлик даврида ҳам Эритроцитларнинг чўкиш тезлиги ортади.