ЭФИОП ЁЗУВИ — жан. арабий консонант (ундош ҳарфли) алифбо асосида келиб чиққан бўғинли ёзув. Ҳар бир белги С+У (унли + ундош) тарзидаги очиқ бўғинни ифодалайди, унлининг табиатидан келиб чиққан ҳолда, қўшимча чизиқлар билан фарқланувчи 7 вариантга эга: қисқа а, чўзиқ й, 1, а, ё, о, ундош+е (илмий транскрипцияда ҳоз. талаффузга мос келувчи а, и, 1, а, е, о, Э ифодалари қўлланади). «Ундош+қисқа а» белгиси асосий вариант ҳисобланади, қолганлари эса унга нисбатан белгиланади. Эфиоп ёзуви чапдан ўнга қараб ёзилади; у Эфиопиядаги турли тиллар, мас, қадимий эфиоп (геэз), амхара, тиграй, тигре, оромо ва бошқаларда қўлланади.
Мил. ав. 1-минг йиллик ўрталарида Ямандан кўчиб келганлар билан Эфиопияга жан. сом алифбосининг бир тармоғи — жан. арабий консонант алифболи ёзув кириб келган. У мил. 5-асргача жан. арабий ёзув билан параллел ривожланган ҳолда истеъмолда бўлган. Бўғинли Эфиоп ёзуви белгиларнинг қадимий жан. сом алифбосидаги тартибини ва ҳарфларнинг қадимий номларини (бу номлар финикийча номлар билан мос келади) сақлаб қолган. 4—5-асрларда Аксум давлатида, чамаси, юнон маданияти ва юнон алифбоси таъсирида Эфиоп ёзуви ислоҳ қилинди: унлилар учун белгиифодалар жорий этилади ва ёзув йўналиши ўзгартирилади. Эфиоп ёзуви жан. арабий алифбодаги 29 белгидан 24 тасини сақлаб қолган; эфиоп тилларигагина хос бўлган товушлар учун мавжуд белгилар шаклини бир оз ўзгартириш йўли биланянги белгилар яратилади. 14-аср ўрталарида амхар тилининг товушларини ифодалаш учун яна 7 белги ишлаб чиқилади. Белгиларнинг умумий сони турли тилларда 202 тадан 270 тагача етади. Эфиоп ёзувининг курсив шакли ишлаб чиқилмаган.
Ад.: Крачковский И. Ю., Введение в эфиопскую филология, М., 1955; Старинин В. П., Эфиопский язьж, М., 1967.