Bu allomaning to`liq ismi — Abu Abdulloh Muhammad ibn Ali ibn Hasan ibn Bashir (ayrim manbalarda Bishr) al-Hakim at-Termiziy. Hakim at-Termiziyning ilmiy va ijodiy faoliyati haqida ma`lumot Tojiddin Subkiy  («Tabaqot ash-shafi`-iyya al-Kubro»), Xotib al-Bag`dodiy («Tarixi Bag`dod»), Ibn Hajar al-Asqaloniy («Lison al-miyzon»), as-Sulamiy («Tabaqot as-sufiyya») va boshqa bir qator olimlar asarlarida keltirilgan. Xakim at-Termiziy o`z hayoti to`g`risida o`zining «Bad`u sha`ni Abu Abdulloh» asarida bayon etadi. Bu asar 1965 yilda Bayrutda Yahyo Ismoil tomonidan olimning «Xatmul avliyo» asari bilan birga chop etilgan. Hakim at-Termiziyning tavalludi va vafoti sanalari yozma manbalar hamda hozirgi adabiyotlarda turlicha keltiriladi. Ba`zi mualliflar, masalan, Hoji Xalifa «Kashf az-zunun»da Hakim at-Termiziy vafoti yilini milodiy 869 yil deb ko`rsatgan. Allomaning qabr toshida ham shu sana keltirilgan. Hakim at-Termiziy yuz yildan oshiq vaqt umr ko`rganidan kelib chiqilsa, manbalarda ham u 112, 116, yoki hatto 120 yoshgacha umr ko`rgani keltiriladi, u holda alloma I taxminan 750 — 760 yillar oralig`ida tug`ilgan bo`lib chiqadi. Ayni mahalda bundan 30 yil oldin «Al-Hakim at-Termiziy va nazariyyatuhu fil valoyati» asarini yozgan misrlik mashhur olim Abdulfattoh Abdulloh Baraka Hakim at-Termiziy milodiy 820 yilda tavallud topib 112 yil yashab 932 yilda vafot etgan, deb yozgan. Allomaning bo-lalik va yoshlik yillari haqida manbalarda batafsil ma`lumot berilmagan. «Tarjimai hol» iga ko`ra, u sakkiz yoshidan boshlab diniy ilmlar bilan jiddiy shug`ullangan, yigirma sakkiz yoshida esa Makkaga haj safariga jo`nagan. Safardan qaytgach, Hakim at-Termiziy sufiylik yo`lini tutgan: xilvatga ketib, nafsi ammorani yengib, sufiyona risolalarni o`rgangan.

Uning padari buzukvori Ali ibn Hasan bilimdon muhaddis olim bo`lgan, ilm izlab Bag`dodga borgan, o`sha davrning taniqli olimlari bilan xadisning turli masalalari borasida ilmiy munozaralarda faol ishtirok etgan. Volidai muhtara-masi hamda tog`asi ham hadisi nabaviyyaning durust bilimdonlari hisoblanishgan. Binobarin, Hakim at-Termiziy o`z dunyoqarashiga ulkan ta`sir ko`rsatgan bilimli va ilmiy muhitda voyaga yetgan.

Yozma manbalarda Hakim at-Termiziy ustozlari haqida ishonchli ma`lumotlar keltirilgan. Uning dastlabki ustozi otasi Ali ibn al-Hasan at-Termiziy bo`lgan. Al-Xotiyb al-Bag`dodiyning «Tarixi Bag`dod» asarida bir muncha ma`lumot keltirilgan. Ustozlari orasida Qutayba ibn Sa`id as-Saqafiy al-Balxiy (798 — 888 yillar), Ibn Xib-bonning «Mashxur kishilar to`g`risida kitob» asarida ancha dilbar gaplar aytilgan Solih ibn Abdulloh at-Termiziy, bir qancha vaqt Termiz qozisi bo`lgan Solih ibn Muhammad at-Termiziy, Sufyon ibn Vakiy` (vafoti 860 yil), Hasan ibn Umar ibn Shafiq al-Bahriy (vafoti 840 yil), Ahmad ibn Hadravayh (vafoti 854 yil), Abu Turob al-Naxshabiy, Yahyo ibn Maoz ar-Roziylar (vafoti 875 yil) bo`lishgan.

Hakim at-Termiziy xayoti va faoliyatini tavsiflovchi yozma manbalar ma`lumotiga asoslangan holda uning uzun hayotini quyidagi bosqichlarga bo`lish mumkin.

Birinchi bosqich — sakkiz yoshgacha bo`lgan bolalik yillari. Taassuflar bo`lsinki, uning hayotining bu davri haqida aniq ma`lumotlarga ega emasmiz. Shunday bo`lsa-da, u o`z tengdoshlaridan farqli ravishda, shu yoshga xos turli o`yinlarga ko`ngil ko`ymagan, balki o`zini istiqboldagi ilmiy hayotga tayyorlab borgan — ustozlaridan ko`proq dars olgan, turli ilmlarni (ayniqsa kalom ilmini) o`rgangan, sirli ma`naviy hayotga o`zini chog`lagan, deb aytish mumkin.

Ikkinchi bosqich Hakim at-Termiziyning sakkiz yoshdan yigirma sakkiz yoshgacha bo`lgan hayotini o`z ichiga oladi. Bu davrda u turli shayxlardan bilim o`rgangan. Ilm izlab Sharqning boshqa shaharlariga borgan, Makkada bo`lib, Baytullohni ziyorat qilgan. Hayotining shu davrida u hadis o`rganishga hamda fiqh masalalariga ko`proq e`tibor bergan.

Alloma hayotining uchinchi bosqichida Qur`oni karimni chuqur o`rganish bilan mashg`ul bo`lgan. U kalomullohni, uning mohiyatini chuqur o`rganish, ro`za tutish, ibodat qilish, taqvo va hokazolar bilan shug`ullangan. Al-Antokiyning «Qalb muolajasi» falsafiy-tasavvufiy asari unga ayniqsa qattiq ta`sir ko`rsatgan.

Hakim at-Termiziyning shogirdlari ham ko`p bo`lgan. Bular: Abu Muhammad Yahyo ibn Mansur al-Qoziy (vafoti 960 yil), Abu Ali Mansur ibn Abdulloh ibn Xolid az-Zuhliy al-Hiraviy, Abu Ali al-Hasan ibn Ali al-Jurjoniy, Ahmad ibn Muhammad ibn Iso, Abu Bakr Muhammad ibn Umar al-Hakim al-Varroq, Muhammad ibn Ja`far ibn Muhammad ibn al-Xaysam ibn Umron ibn Burayda va boshqalardir.

Hakim at-Termiziyning ilmiy-ijodiy faoliyati uning boshqa mamlakatlar va shaharlarga sayohati bilan chambarchas bog`liq. U Balxda, Nishopurda bo`lgan, fan va madaniyat yuksak rivojlangan Bag`dodga borgan. Bu shaharlarda u mashxur olimlar bilan uchrashgan, ilmiy munozaralarda qatnashgan. Shunday bo`lsa-da, Hakim at-Termiziyning ilmiy-ijodiy hayotida uning ona shahri — Termiz juda muhim rol o`ynagan, o`zining asosiy asarlarini alloma shu yerda yaratgan. Uning mav`izayu xutbalari, shuningdek ayrim asarlari va, eng avvalo mu-sulmonlik marosimlari, Allohga oshiqlik, sufiylarning ayrim toifalari, «xotamul anbiyo» bilan bir qatorda bo`lgan «xatmul avliyo» to`g`risida mulohaza yuritilgan «Xatmul-avliyo», «Ilal ash-shari`a» faqihlar va arboblarning ma`lum qismida norozilik uyg`otgan. Hakim at-Termiziy badxohlar ta`qibidan qutulish uchun Balxga, so`ng Nishopurga ketishga majbur bo`lgan. U yerlarda allomani kuvonch bilan kutib olishgan. Keyinchalik u yerlarda tarafdorlari va izdoshlari ko`paygan.

              Al-Hakim at-Termiziy asarlari

Xakim at-Termiziy qalamiga mansub asarlar soni to`g`risida yozma manbalarda turli raqamlarkeltirilgan. Ba`zi mualliflar uning asarlari adadi to`rt yuzga boradi, deyishgan. Biroq ko`pchilik mualliflar uning asarlari soni saksonga yaqin, deb hisoblashadi. Abdulfattox Abdulloh Baraka yozishicha, Hakim at-Termiziyshshg to`rt yuz asaridan oltmishga yaqini yetib kelgan. Eng muhimi, bizgacha allomaning ilmiy-ma`naviy merosining asosini tashkil qiluvchi asarlari yetib kelgan (2). Ular orasidan, eng avvalo, 291 hadisni o`z ichiga oluvchi «Navodir al-usul fi ma`rifat axbor ar-Rasul» nomli asarini ko`rsatib o`tish zarur. Bu asarda Hakim at-Termiziy dunyoqarashi muayyan darajada bayon etilgan. «Navodir al-usul»ning bir qo`lyozma nusxasi Toshkentda, O`zbekiston musulmonlari diniy idorasining kutubxona fondida saqlanadi. Allomaning nashr etilgan boshqa asarlaridan «Kitob xaqiqat al-odamiya», «Adab an-nafs»ni sanab o`tish lozim. Hakim at-Termiziy asarlarining katta qismi bizgacha qo`lyozma tarzida yetib kelgan hamda jahondagi turli qo`lyozma fondlarida saklanmokda. Chunonchi, alloma asarlarining qo`lyozmalari Parij, Qohira, Damashq, Iskandariya, Istambul va Londonda saqlanmoqda. Parij Milliy kutubxonasida (arab bo`limida 5018-inventar ostida) Hakim at-Termiziyning kuyidagi asarlari saqlanmoqda:

1. Kitob as-salot va maqosidiho.

2. Kitob al-hajj va asrorihi.

3. Kitob al-Ehtiyotot.

4. Kitob al-Jumal al-lozim ma`rifatiho.

5. Kitob al-Furuq va man` at-taroduf.

6. Kitob haqiqat al-odamiyya.

7. Kitob Urs al-muvahhadiyn.

8. Kitob al-A`zo val-nafs va yusammo kazalika g`avr al-umur.

9. Kitob Manozil al-ibod min al-ibodati.

10.Kitob al-Aql val-havo.

11.Kitob al-Amsol min al-Kitob vas-Sunna.

12.Kitob al-Manohiy.

Damashkda, az-Zohiriyya kutubxonasida Hakim at-Termiziyning ikki asari va besh risolasi qo`lyozmalari (tasavvuf turkumi, 104-raqami ostida); Misrdagi Iskandariya shahrida uch risolasi (Maktabat al-baladiyya, 3585-raqami ostida) saqlanmoqda. Allomaning Londonda saqlanayotgan asarlari ro`yxatida beshta risola ko`rsatilgan. Qohirada, «Dor al-kutub al-ilmiyya»da «Ilal al-u`budiyya» asarining qo`lyozma nusxasi mavjud. «Kitob as-salot» asarining qisqartirilgan varianti bo`lgan bu risola ko`proq «Ilal ash-shariy`a» nomi bilan mashhur.

Bulardan tashqari, Leypsig va Istambulda ham uning ba`zi asarlari qo`lyozmalari mavjud. Xakim at-Termiziyning asosiy asarlaridan biri — «Xat-mulavliyo» haqida biroz to`xtab o`tish maqsadga muvofiq. Ko`p vaqtgacha bu asar bizgacha yetib kelmagan, deb hisoblangan. Baxtimizga bu taxmin noto`g`ri bo`lib chiqdi. Parij ilmiy-tadqiqot markazi-ning islom qadriyatlari bo`limi a`zosi Usmon Is-moil Yahyo 1965 yilda Bayrutda «Xatmul-avliyo» ni chop ettirdi. 586 sahifadan iborat bu ulkan nashrga Hakim at-Termiziyning bir necha risolasi, shu jumladan tarjimai holiga oid o`ttiz ikki sahifadan iborat «Bad`u sha`ni Abu Abdullox» asari ilova qilingan. Uncha katta bo`lmagan ayni shu asarga asoslanib Hakim at-Termiziy hayoti xaqida haqikatga birmuncha yaqin ma`lumotlarga ega bo`lin-di. Unda allomaning hayoti, u dastavval padari buzurgvoridan ta`lim olgani, Kufa va Basraga sayohati, Makka ziyorati haqida yozilgan. Ma`lum bo`lishicha, alloma hadisi nabaviyyani aynan Kufada chuqur o`rgangan ekan. Termizga qaytar ekan, yo`l-yo`lakay Qur`oni karimning ma`lum qismini yod olgan. «Xatmul-avliyo» mazmuni haqida gapiriladigan bo`lsa, 6u asarning asosiy mazmunini valoyatning haqligi, shuningdek uning nubuvvat va risolat bilan bog`lik masalalari tashkil etishini qayd qilish darkor. Risola muqaddima hamda yigirma to`qqiz bobdan iborat. Uning asosiy mazmuni muridning savollariga shayxning bergan javobi tarzida bayon etilgan.

Hakim at-Termiziyning bu asarida valoyat masalalari sufiylik tarixida ilk bor mutlaqo tugal nazariya tarzida tavsiflangan. Bu asar Termiz va Balxda yoyilgan mashhur «xakimiyya» sufiylari uchun sufiylik tarixida o`ziga xos yangi hodisa bo`lgan. Bu ta`limot diniy vasiyatnoma yoki ma`rifiy dastur sifatida xizmat qilgan. «Xatmul-avliyo» Shark musulmonlari dunyoqarashiga kuchli ta`sir qilgan, shunga qaramay, yuqorida ta`kidlanganidek, ayrim faqihlar hamda arboblarda norozilik uyg`otgan.

Hakim at-Termiziyning sufiylik tarixidagi ahamiyati asosan uning risolalari bilan belgilanadi. Ularda «rux» va uning «holati» hamda «harakati» to`g`risidagi, o`zini-o`zi takomil toptirish hamda tuban xatti-harakatlarni jilovlash usullari haqidagi, poklanishga olib keluvchi iztirob va shu kabilar sufiylik ruhiyatining rivojlanishiga ulkan ta`sir ko`rsatdi. Hakim at-Termiziy sufiyona «ma`rifat» («hikmat»)ni inson yetishishi mumkin bo`lgan oliy bilim deb hisoblagan. Bu bilimni u inson qalbidan joy olgan «ilohiy nur» ga o`xshatgan. Shariat qoidalarini sharhlash va qo`llashdan iborat bo`lgan odatiy ilmdan farkli o`laroq «ma`rifat» narsalarning ichki mohiyatini va oxir oqibatda, «ilohiy mohiyatni» anglab yetadi. Ilmni ta`lim jarayonida egallash mumkin bo`lsa, «ma`rifat» Allohning suygan bandalariga nozil qilgan rahmatidir. Ilmni tatbiq etish sohasi hamda vaqti cheklangan, «ma`rifat»ning esa cheki yo`q. Qalbini dunyo mehridan poklagan va Allohga oshiq bo`lganlargina ma`rifatga yetishadilar. Hakim at-Termiziy sufiy valiylarni shundaylardan deb hisoblagan. Ular qolgan dindorlardan ayni ma`rifatga yetishganliklari bilan ajralib turishadi.

Avliyo haqidagi sufiyona tasavvurlarni birinchi bo`lib nazariy asoslab, hukuk borasida ularni rusul va anbiyo bilan amalda tenglashtirgan ham, aftidan, Hakim at-Termiziydir. Allomaning risolat va valoyat nisbati, sufiylikdagi avliyolik darajasi to`g`risidagi g`oyalari taniqli olim Ibn Arabiy ijodida o`z rivojini topdi. Ibn Arabiy o`z asarlariga ko`pincha Hakim at-Termiziy risolalaridan katta-katta bo`laklar kiritgan. Tadqiqotchilar ta`kidlashicha, Hakim at-Termiziy budda-viylik, xristianlik va moniylik ta`limotlaridan xabardor bo`lgani ehtimol. Uning asarlarida shu ta`limotlar ta`sirini ko`rish mumkin. Allomaning chuqur va har tomonlama bilimini e`tirof etgan zamondoshlari unga faxrli al-Hakim — donishmand rutbasini bejiz berishmagan (3).

Abu Abdulloh Rudakiy

Abu Abdulloh Ja’far binni Muhammad binni Abdurahmon Odam 858 yili Samarqand shahri yaqinidagi Panjrudak qishlog‘ida dehqon oilasida tug‘ilgan. Dastlabki ta’limni oila muhitida olgan Ja’far Samarqand madrasalarida zamonasidagi barcha bilimlarni puxta egallaydi, Qur’on hofizi darajasiga yetadi; xalq she’riyati, qo‘shiqlarini sevib kuylab yuradi; mashhur mashshoq va badihago‘y Abu Abbos Baxtiyordan musiqa ilmini o‘rganadi; barbat, rud, ud, chang, qonun asboblarini chalishda shuhrat qozonadi; musiqalarga o‘zi she’rlar bitib, ularda Rudakiy taxallusini qo‘llay boshlaydi.

Arablar istilosiga barham berilib, markazlashgan davlat barpo etilgach, Xurosonu Movarounnahrda ilm-fan, madaniyat, adabiy hayot, hunarmandchilik, savdo-sotiq gurkirab rivojlanadi. Ayniqsa, davlatning qudrati Amir Nasr II Somoniy (914 — 943) davrida yanada oshadi. U shaharu qishloqlardan, uzoq-yaqindan ahli hunar, ilm-adab ahlini markaz Buxoroga to‘playdi, ularning faoliyatiga sharoit tug‘dirib beradi, homiylik qiladi. She’riyat va musiqada shuhrati oshgan Rudakiy ham saroyga chaqirtiriladi. Natijada shoir butunlay ijodga sho‘ng‘ib ketadi: qasidalar, g‘azallar, ruboiy, qit’a, dostonlar yaratadi. Uning obro‘si ortib, boyligi ham oshib boradi. Bu xususda mashhur tarixchi, adib va adabiyotshunos Muhammad Avfiy «Lubob ul-albob»(1222) tazkirasida quyidagilarni yozgan: «Rudakiy usta cholg‘uchi bo‘lib yetishgach, uning ovozasi butun olamga yoyildi. Xuroson amiri Nasr binni Ahmad Somoniy uni o‘zining yaqin kishilari qatoriga qo‘shgach, u yuqorilab ketdi, uning boyligi esa haddan tashqari ko‘pa¬yib ketdi… Undan keyingi shoirlar orasida hech kimga bunday boylik nasib etmadi va hech kim uning¬dek baxt egasi bo‘lolmadi».

Haqiqatan ham, Rudakiy Somoniy amirlarining eng «yaqin nadimi» (Avfiy), xushxon hofiz, mohir mashshoq, nuktasanj shoir sifatida beqiyos obro‘ga ega edi. Somoniy amirlarining barcha safarlarida shoir asarlarining qo‘lyozmalari Turondan Xuroson shaharlariga tuyalarga yuklab olib borilib, ko‘z-ko‘z qilib yurilishi ham buni tasdiqlaydi. X asrning o‘rtalariga kelib saroydagi ahvol og‘irlashadi. O‘z homiysi va do‘stlaridan judo bo‘lgan, qartayib qolgan, saroy atrofidagi mashmashalardan zada Rudakiy umrining oxirgi yillarini o‘z qishlog‘ida o‘tkazib, 941 yili vafot etgan.

Qadimiy sarchashmalarda Rudakiyning shaxsiyati, taqdiri haqida rang-barang ixtilofli fikrlar mavjud: ayrim olimlar shoir tug‘ma ojiz edi, deyishsa, ba’zi tadqiqot va maqolalarda u qand kasaliga giriftor bo‘lgani uchun qariganida ko‘r bo‘lib qolgan, degan fikr¬ni uqtiradilar. Bizningcha, Rudakiyning «modarzod ko‘r» bo‘lgani haqiqatga yaqin. Zeroki, Homer, Abu A’lo al-Maariy, Ahmad Yugnakiy singari buyuk ijodkorlar ham tug‘ma ojizliklariga qaramay, o‘z asr¬larining yagonasi bo‘lganlar.

Rudakiy ijodiy merosi haqidagi mulohazalar ham turli-tuman. As-Saolibiy(XI asr), Muhammad Avfiy, Nizomiy Aruziy Samar¬qandiy(XIII asr), Davlatshoh Samarqandiy(XVI asr) kabi olimlar shoir asarlarining hajmini bir million baytdan uch million baytgacha taxmin qiladilar. Bu raqam qay darajada mubolag‘ali bo‘lmasin, muttasil badiiy ijod bilan shug‘ullangan, doim badiha tarzida she’r aytib yurgan Rudakiy merosi ulkan bo‘lgani tabiiy. Yuksak vatanparvarlik ruhidagi «Buxoro» qasidasining yaratilish tarixi ham bu mulohazani quvvatlaydi. Afsuski, mo‘g‘ul yag‘mosining vahshiyligi tufayli O‘tror, Sa¬marqand va Buxoro kitobxonalaridagi dastxatlar kuyib, kul bo‘ldi. Shuning oqibatida Rudakiy asarlaridan bizgacha ikki ming baytdan ziyodroq namunalar saqlanib qolgan, xolos. Ammo ana shu boqiy misralarning o‘ziyoq Rudakiy dahosini tasavvur qilish imkonini beradi.

IX — X asrlarda hali forsiy adabiy til to‘la shakllanib ulgurmagan, unda yetarli darajada badiiy ijod ne’matlari yaratilmagandi. Ana shunday bir sharoitda Rudakiy xalq og‘zaki ijodi injulariga suyangan holda forsiy adabiy tilning poydevorini qurdi, forsiy tildagi adabiyotga asos soldi. Bu sohada aytarli an’ana bo‘lmagan yerda lirik turning barcha janrlarida mumtoz asarlar yozdi. «Kalila va Dimna», «Sindbondnoma» singari masnaviylarni yaratdi. Badiiy ijodning barcha sohasida birinchi bo‘ldi. Shuning uchun ham zamondoshlari uni «Odam ush-shuaro — shoirlar Odam Atosi» degan nom bilan sarafroz etdilar. Haqiqatan ham, Rudakiy she’rlarini ko‘zdan kechirar ekanmiz, ularda haqiqiy ishq bilan majoziy ishq, inson¬do‘stlik, vatanparvarlik, ilm o‘rganish, kasb-hunar egallash, insof va diyonat, adolat va adolatli shoh, ona tabiatga mehr, atrof-muhitni avaylab-asrash g‘oyalari betakror nafis obrazlilikda tasvirlanganining guvohi bo‘lamiz. Shoir g‘azallarida oshiq ruhiy kechinmalarini qay yo‘sinda bokira tarzda ifodalashga erishsa, ma’shuqa chiroyini undan-da go‘zal vositalarda tasvirlaydi. Masalan, bir bayt¬da yorning sadafdek tishlarini yomg‘irdan so‘ng nihol shoxchasida tizilib qolgan shaffof donachalar — qatraboronga o‘xshatsa, boshqa bir baytda «yuzingdan pardangni ko‘targaningda quyosh xijolatdan yuzini berkitdi, ya’ni o‘zini bulut orqasiga oldi», deydi. Ma’shuqa etaklarini yer yuzidan sudrab o‘tgani uchun tuproq poklanib, «suv bo‘lmasa tayammum» etib, ibodat qilish joiz bo‘lgan ekan. Bunday tasvir mavlono Lutfiyda ham uchraydi. Oshiq ertalab bog‘ sayriga chiqsa, anhordan gulob hidi anqirdi. Yorab, yorim mendan oldin chiqib ariq boshida yuz-qo‘lini yuvdimikan, deb o‘yga toladi oshiq. Ruhiy holat tabiat chiroyining turfa unsurlari ta’rifi orqali chiziladi:

Bahor oyi yetib kelib, qish oyini etdi yag‘mo,

Fazo yuzin qopladi chang,  qonga to‘ldi dashtu sahro.

Ilk bahorning ko‘z yoshidan  shoxlar oldi yuziga rang,

Hamal oyin xush hididan  bo‘ldi tuproq anbaroso.

Layli yuzi kabi lola keng sahroda kulib turar,

Majnun ko‘zi kabi bulut qon yoshini qilur daryo.

Oqar suvdan kelmoqdadir har soatda gulob hidi,

Mening yorim ariq ichra gul yuzini yuvmish go‘yo.

Rudakiy asarlarida ilm egallashga da’vat, insonni sharaflash, bu dunyoda «bani odamga yaxshilik qilib» yashashga undov, Olloh tomonidan berilgan qisqa umrni ilm o‘rganib, uni ijtimoiy-foydali mehnatga sarflashga da’vat yetakchi motivlardan hisoblanadi:

Shu oddiy ko‘z bilan boqmagil, balki,

Bilim ko‘zi bilan boqqil jahonga.

Jahon dengiz erur yaxshi ishingdan,

Kema yasab o‘tgil nargi tomonga.

Shoir asarlarida shodu xurramlik, Navro‘zi olam tarovatiyu, sharobning hayotbaxsh fazilati, yorning nozu karashmasiyu, do‘stlar diydorining farahbaxsh qudrati, xayr-ehson, insof va muruvvat, rahm-shafqatli bo‘lish ham masnaviylariyu qasidalarida, qit’ayu ruboiylarida zo‘r musiqiylikda tarannum etiladi.

Rudakiy qasida janrining eng mumtoz namunalarini yaratgan. «Buxoro», «Mayning onasi», «Qarilikdan shikoyat» singari asarlarida shoir, bir tomondan, vatanparvarlik, insondo‘stlik, mehnatsevarlik, umrning qadriga yetish xususida jo‘shqin fikrlar yuritsa; ikkinchi tomondan, go‘zal tabiatni sevish, hamisha shodu xurram yashashga undaydi. Somoniy zodagonlar mad¬higa bag‘ishlangan qasidalarda esa, shoir ko‘proq ularning davlat ravnaqi yo‘lidagi xizmatlarini, xalq farovonligini oshirishdagi sa’y-harakatlarini ta’riflashga intilgan. Rudakiy asarlari o‘ta sodda, ravon bir usulda — sahli mumtane’ — osonu nomumkin usulida yozilgan. O‘tmishda juda ko‘p forsiygo‘y shoirlar uning asarlariga o‘xshatma, tazminlar yozgan. Ammo biron ijodkor Rudakiy darajasiga yetolmagan. Jumladan, «Bo‘yi jo‘yi Mo‘liyon oyad hame…» deb boshlanadigan Buxoro qasidasiga fors-tojik adabiyoti klassiklaridan 120 shoir nazira yozgan. Ammo birontasi asl matn darajasiga yetolmagan: vazn, ohangini topganlar mavzuda qoqilgan, mavzuni nishonga to‘g‘ri ola olganlar esa, musiqiylik, qofiyani uddalay olmaganlar…

Shuning uchun ham o‘tmishda yashab o‘tgan buyuk so‘z san’atkorlari Rudakiy dahosini munosib qadrlagan, uning she’riy qudratiga yuksak baho berishgan. Jumladan, zabardast lirik shoir, birinchi shohnomanavis Daqiqiy uni shunday ta’riflaydi:

G‘azal rudakiyvor bo‘lgay go‘zal,

Rudakiycha g‘azal yoza olmadim.

Juda nozik xayol bilan urinib,

Bu parda ichiga yo‘l topolmadim.

Abu Abdulloh Rudakiy o‘zi kuylagan vatanparvarlik, ma’rifatparvarlik, xalqlar do‘stligi g‘oyalari bilan barcha zamonlarda bashariyatga xizmat qilaveradi. Shoir ijodi qadim ul-ayyomdan beri o‘zbek xalqiga juda yaqin. Bobur «Muxtasar» risolasida shoir asarlaridan namunalar keltirgan, Po‘latxon Domullo Qayumiy o‘z tazkirasida shoir ijodini yoritgan. Ustozlarimiz S.Ayniy, N.Mallaev, Sh.Shomuhammad hamda M.Muinzoda Rudakiy hayoti va ijodini tahlil qilib, asarlarini tarjima etib, tar¬g‘ib qilishda zahmat chekkanlar.