ЎНГУТ, ўнқут — қадимий туркий қабилалардан бири. Хитой манбаларида уларни оқ татарлар деб аташган. Улар қадимий туркларнинг шато уруғидан келиб чиққан. 12—13-аср бошларида Ўнгутлар Шимолий Монголия ва Хитойда кўчиб юришган. Улар насронийлик динининг несториан мазҳабига эътиқод қилишган. 15 — 16-асрларда Ўнгутлар Дашти Қипчоқ ўзбек қабилалари таркибида қайд этилган. Уларнинг бир қисми ҳоз. Ўзбекистон ҳудудига (кўпчилиги Зарафшон водийсига) келиб жойлашганлар. Ўнгут ларнинг ўтмишда асосий машғулоти чорвачилик бўлган, кейинчалик 16—17-асрларда аста-секин ўтроқлашиб, деҳқончилик билан шуғулланган ва ўзбек халқи таркибига сингиб кетган.