ЛАМБЕРТ ҚОНУНИ

ЛАМБЕРТ ҚОНУНИ — ёруғлик сочаётган сирт равшанлигининг фазовий бурчаклар бўйича тақсимоти қонуни. 1760 й. да И. Ламберт баён этган. Ламберт қонунига кўра, ёруғлик сочаётган сирт равшанлиги ҳар қандай йўналишларда бир хил бўлади. Бу қонун ёруғлик катталиклари: мас, ёритувчанлик ва равшанлик; ясси сиртга ўтказилган перпендикуляр (нормал) билан ф бурчак ташкил этган йўналиш бўйича сочилаётган ёруглик кучи орасидаги муносабатни ифодалайди. Бу формуладан кўриниб турибдики, ясси сиртдан сочилаётган ёруғлик кучи перпендикуляр бўйича энг катта қийматга эга бўлиб, ф бурчак катталаша борган сари унинг қиймати камая боради. Ламберт қонуни мутлақ қора жисмлар учун ўринлидир.