ФЕНОТИП

ФЕНОТИП — организмнинг барча ташки белгилари ва хоссалари йиғиндиси. Фенотип генотип ва ташки муҳит шароитларининг ўзаро таъсири натижасида юзага чиқади. «Фенотип» терминини Дания генетиги В. Иогансен таклиф этган (1903). Фенотипда барча генотипик имкониятлар рўёбга чиқавермайди, чунки бу жараён муайян шароитда генотип намоён бўлишининг хусусий бир ҳолати ҳисобланди. Шу сабабдан ҳатто бир тухумдан ривожланган, генотипи бир хил бўлган эгизаклар хар хил шароитда ўсганида уларда сезиларли фенотипик фаркларни кузатиш мумкин. Микроэволюция жараёнида табиий танланиш индивидларнинг Фенотипи бўйича боради. Шунинг учун популяциялар ичида чегараси генотип томонидан белгилаб бериладиган, кенг реакция нормасига эга бўлган индивидлар, ёхуд қатъий генотип билан белгиланадиган, керакли Фенотипга эга бўлган индивидлар танланади. Генотипик ўзгарувчанлик кузатилмаган ҳолларда Фенотип бўйича танлаш натижа бермайди. Бунга В. Иогансеннинг соф линияларда ўтказган танлаш тажрибаси яққол мисол бўлади.