ФАҚИРИЙ (тахаллуси; асл исмшарифи Исмоилхон Шайх Иброҳимхон ўғли Шаҳрисабзий) (1910, Шаҳрисабз — 1980.4.1, Китоб тумани) — шоир. Нақшбандия тариқати силсиласини давом эттирувчи муршид даражасига эришган. Фақирий ўзбек ва тожик тилларида ижод қилган. Шоирнинг «Девон», «Баёз», «Ашъори мутафарриқот» («Пароканда байтлар») каби шеърий тўпламлари, шайх сифатида ёзиб қолдирган «Рисолаи тариқи зикр» («Зикр одоби рисоласи»), «Рисолаи тариқат» но’мли тасаввуфий рисолалари ҳамда дуохонлик, тиббиётга бағишланган «Китоби адъийа мин мужарработи Халили Ихвон» («Халил Ихвон томонидан қўлланган дуолар китоби») деб номланган асари кўлёзмаси сақланган.
Ас; Баёзи Фақирий, Т., 2005.
Ад. Каттаев К., Маҳцуми Аъзам ва Даҳбед, Самарканд, 1994; Воҳидов Ш., Шаҳрисабзлик хаттот ва шоирлар [Минг йиллар мероси], Т., 2002.