ВАЛТАСАР (оромийча Бел-туушшур — Бел подшога мададкор бўлсин) — Бобилнинг сўнгги подшоси Набониднинг ўғли. Мил. ав. 539 й. форелар Бобилни эгаллаган пайтларида ҳалок бўлган. Бобилни Кир II қўшинлари қамал қилган пайтда Валтасар базм ташкил қилгани («Валтасар базми») ва унинг ҳалок бўлажаги ҳақидаги башорат (оромийча «мене, мене, текел, упарсин» сўзларини деворда пайдо бўлиши) Библия («Дониёл пайғамбар китоби», 5,5—28)да келтирилган ва у санъат асарларида акс этган. Дониёл пайгамбар бу ёзувларни қуйидагича шархлаган: «… Аллоҳ сенинг салтанатингни ниҳоясига етказди… сен тарозу палласидасан ва жуда енгилсан; салтанатинг мидияликлар ва фореларга тақсимлаб беридди». Ўша куни тундаёқ Бобил таслим бўлган, Валтасар эса саройга бостириб кирган форелар томонидан ўддирилган.