САИДЖОНОВ Ўлмас (1951.10.1, Китоб тумани) — Ўзбекистон халқ ҳофизи (1993). Қарши давлат пед. интини (1974), Тошкент ирригация ва қишлоқ хўжалигини механизациялаш муҳандислари ин-тини тугатган (1981). 1994 й. дан Муҳиддин Қориёқубов номидаги Ўзбек давлат филармонияси (1996 й. дан академик ва халқ бадиий жамоалар дирекцияси)нинг директори, айни пайтда, 1996—2001 й. лар «Ўзбекнаво» бирлашмаси директори ўринбосари. Кучли, ёрқин ва жозибали овоз соҳиби. Репертуаридан ўзбек мумтоз ашулалари («Феруз», «Гулузорим», «Мустаҳзод», «Гиря» ва б.) ва замонавий бастакорлар асарлари («Онажоним», «Фурқат нидоси», «Темур бобом», «Боғи жаҳоннома», «Беминнат», «Нигорим», «Суратинг» каби) ўрин олган. 2-чақириқ Ўзбекистон Республикаси Олий Мажлиси депутати. «Шарқтароналари» халқаро мусиқа фестивали ЮНЕСКОнинг махсус мукофоти совриндори. Саиджонов ижодига бағишланган телефильм («Ўзбекистон халқ ҳофизи Улмас Саиджонов куйлайди») ишланган (1996, Ўзбекистон телевидениеси). «Элюрт ҳурмати» ордени билан мукофотланган (1998).