ҲУСАЙН ТОҲА (1889.14.11, Юқори Миср, Магага ш. яқинидаги Килу қишлоғи — 1973.28.10, Қоҳира) — араб ёзувчиси, адабиётшунос ва тарихчи (Миср), проф. (1919). Қоҳирадаги Араб тили академияси президенти (1965 й. дан). «Вафд» партияси аъзоси (1932). Искандария ун-ти ректори (1943-46), Маориф вазири (1950—52), 1956 й. дан Миср Ёзувчилари иттифоқи раиси. Тўрт ёшида кўр бўлиб қолган. Араб шоири ва файласуфи Абул-аъло ал-Мааррий ижоди бўйича илмий тад-қиқотлар олиб борган. «Кунлар» (1—2-китоб, 1929—39; 3-китоб, 1972), «Каклик нидоси» (1934), «Адиб» (1935), «Бахтсизлик дарахти» (1944), «Ер заҳ-маткашлари» (1948) ва б. асарлар муал-лифи. Ҳусайн Тоҳанинг адабиётшуносликка оид «Шеърият ва наср ҳақида суҳбатлар» (1936), «Ҳозирги замон адабиётимиздан» (1958) каби асарлари ҳам бор. «Мемуарлар»и 1967 й. нашр этилган. Миср Давлат мукофоти (1959) ва «Ни-луфар» жур. мукофоти (1971) лауреати.
ЛЛ: Халидов А. Б., Художественная проза Таха Хусейна, Л., 1954; Коцарев Н . К., Писатели Египта. XX век, М., 1975.