ҒАФУРОВ Маҳмуджон (1917.20.10 — Тошкент — 2000.5.1) — хонанда (тенор), актёр. Ўзбекистон халқ артисти (1950). 1939 й. дан Муқимий театрида актёрхонанда. шунингдек, Навоий театри яккахон хонандаси (1951 — 53). Муқимий теат-рида саҳналашти-рилган мусиқали драмаларда Тоҳир (Т. Жалилов, «То-ҳир ва Зуҳра»), Алпомиш (Т. Жалилов, «Алпомиш»), Ҳайдар (Т. Жалилов, «Нурхон»), Субҳонқул (С. Бобоев, «Ватан ишқи»), Турсунали (М. Левиев, «Олтин кул») каби бош қаҳрамонлар образлари Ғафуров ижросида ўзининг ҳаётий талқинини топган. Навоий театрида Қодир (Т. Содиқов, Р. Глиэр, «Гулсара»), Фарҳод (Г. Мушель, Ю. Ражабий «Фарҳод ва Ширин»), Қайс (Т. Со-диқов, Р. Глиэр, «Лайли ва Мажнун»), Тоҳир (Т. Жалилов, Б. Бровцин, «Тоҳир ва Зуҳра») ва б. партияларда муваффақият қозонган. Кенг, тўла овоз соҳиби Ғ. нинг хонандалик услуби юқори драматик маҳо-рат, ҳис-туйғуларга бой, ёрқин ижро, яхлит бадиий образлари билан ажралиб туради. 1960—70 й. ларда Ғафуров ижодининг бошқа янги қирралари Шайх (Т. Тўла; И. Акбаров, «Қизбулоқ»), Ҳота. м Солиев (З. Фатхуллин; И. Акбаров, «Кумуш тўй») каби характерли ролларда намоён бўлди. Айни пайтда Ғафуров оперетта устаси сифатида ҳам танилган: Петро (Н. Ли-сенко, «Полтавалик Наталка»), ражами (И. Кальман, «Баядера») ва б. Ғафуров Навоий, Машраб, Муқимий, Фурқат, Махтумқули ғазаллари билан айтиладиган мумтоз қўшиқларнинг моҳир ижрочиси. «Меҳнат шуҳрати» ордени билан мукофотланган (1998).