ИБРОҲИМОВ Абдуқаҳҳор Абдусаматович

ИБРОҲИМОВ Абдуқаҳҳор Абдусаматович (1939.16.8, Тошкент) — ёзувчи, драматург, публицист, Ўзбекистон Республикаси санъат арбоби (1990). Тошкент унти филология ф-тининг журналистика бўлимини тугатган (1962). «Ўзбекистон маданияти» газ. да адабий ходим ва будим мудири (1962—72), «Гулистон» жур. да масъул котиб (1972—75), «Ўзбекистон адабиёти ва санъати» газ. да бўлим мудири (1978 — 84), Ўзбекистон Маданият вазирлигида репертуар-таҳрир ҳайъати бош муҳаррири (1984—86), Ўзбекистон Республикаси Президенти девонида консультант ва етакчи консультант (1990— 93), Республика «Маънавият ва маърифат» марказида бош мутахассис (1994 й. дан). Адабий фаолияти 60-й. ларда бошланган. «Қоя остида» (1972), «Сўнгги нур» (1977), «Осмон яқин, ер юмшоқ» (1982) ҳикоялар тўпламлари, «Уйқу келмас кечалар» (1998) романи муаллифи. «Тил — тақдир демак» (1990), «Ватан туйғуси» (ҳамкорликда, 1996), «Бизким, ўзбеклар» (1999) каби бадиий ва сиёсий публицистик асарларида тил, кўҳна миллий давлатчилигимиз тарихи акс эттирилган. «Би-ринчи бўса» лирик драмаси «Ёш гвардия» (ҳоз. Аброр Ҳидоятов номли) театрида саҳналаштирилган (1971). Бундан ташқари, «Арра» (1971), «Майли, майли» (1972), «Зўлдир» (1973), «Мени айтди деманг» (1973), «Тани-сангиз керак» (1974), «Сочқи» (1976), «Товушсиз карсаклар» (1980), «Ўзбекча никоҳ» (1993), «Шайтоннинг йўли» (1994) ва б. пьесалари Ўзбекистонда ва б. давлатларнинг театрларида саҳналаштирилган. «Меҳнат шухрати» ордени билан мукофотланган (1999).