ХОТИМА.
БИР ЙИЛДАН СЎНГ
— Рик! Рик! — Салим Жунц кема томон интилар экан, қўлларини силкитарди. — Лона! Сизларни таниб ҳам бўлмайди- я! Яхшимисизлар? Қалай яшаяпсиз?
— Жуда яхши. Хатимизни олганга ўхшайсиз, — деди Рик жилмаяр экан.
— Албатта. Хўш, охирги ишлар тўғрисида нима дейсиз? Улар махсус машинага ўтириб, Жунцнинг ишхонаси томон


150

йўл олишди. Фақат шундангина Валона маъюслик билан жавоб берди:
— Бугун эрталаб қишлоғимизга боргандик. Ҳамма ёқ, ҳатто далалар ҳам бўм-бўш.
Валонанинг кийиниши ўзгарганди. У флориналик деҳқон қизга асло ўхшамас, энди унинг Империя аёлларидан фарқи йўқ эди.
— Бир йил ўтар-ўтмас шунча аҳоли кўчирилибди-я! — деди Рик.
— Иложи борича ҳаракат қиляпмиз, Рик. О, мени кечирасиз, энди сизни ҳақиқий исмингиз билан аташ керак-ку!
— Раҳмат, шарт эмас. Эски номимга кўниколмадим. Менинг номим - Рик. Мен фақат шу исмни эслай оламан.
— Коинот тадқиқотига қайтиш масаласини ҳал қилдингизми? Рик бош чайқади.
— Ҳа, ҳал қилдим. Энди бу соҳада ишламайман. Эс- ҳушимнинг бу қисми бутунлай йўқолган. Лекин афсус қилаётганим йўқ. Мен Ерга қайтаман. У сайёра менинг ватаним... Айтгандай, мен Резидент билан учрашаман деб умид қилгандим.
— Учрашолмасангиз керак. У бугун жўнаб кетиш ниятида юрибди. У сизни кўришни истамаяпти. Ўзини олдингизда айбдор ва гуноҳкор деб билади. Сиз унга нисбатан душманлик кайфиятида эмасмисиз?
— Йўқ. У менга яхшилик қилмоқчи бўлган, ва ҳақиқатдан ҳам менинг ҳаётимни яхши томонга ўзгартирди. Энг аввало, мен Лонани топдим. — У қизнинг елкаларидан қучди. Валона унга майин нигоҳ ташлади ва жилмайди. — Резидент руҳият зондини хавотирлик ҳиссини олишга мослаган, бироқ кучланишни тўғри қўймаган. Ҳа, мен энди коинот тадқиқотчиси бўлолмайман. Аммо мен Ерга қайтаман. У ерда ҳам одамлар керак.
— Энди мен — Ер аёлиман, — деди Валона.


151

Рик уфққа боқди. Юқори Шаҳар ҳар доимгидек ёрқин эди, лекин у ерда ҳеч ким яшамасди.
— Флоринада қанча одам қолди? — сўради у.
— Йигирма миллион атрофида, — жавоб берди Жунц. — Кўчириш бошланғич жараёнда турибди. Кўпчилик қўшни сайёралардаги вақтинчалик тураргоҳларда яшаяпти. Бу қийинчиликлардан қочиб бўлмайди.
— Энг охирги одам бу ердан қачон кетади?
— Ҳеч қачон.
— Тушунмадим.
— Резидент бу ерда қолиш учун норасмий илтимос билан
мурожаат қилди. Унга норасмий рухсат берилди. Жамоатчиликка бу ҳақда хабар қилинмайди.
— Бу ерда қолмоқчи? — ҳайратланди Рик. — Бутун Галактика ҳаққи, нега?
— Билмадим, — жавоб берди Салим Жунц, — менимча, бу нарсани ўзингиз Ер ҳақида сўзлаганингизда тушунтирдингиз. Унда ҳам шундай ҳислар бор. "Мен Флоринанинг ёлғиз ҳалок бўлишига йўл қўёлмайман", деяпти у.