МУРТАД

МУРТАД

МУРТАД
Кофе ичиш мобайнида Эбл қаршисида ўтирган Жунцга охирги 36 соат мобайнида рўй берган воқеаларни айтиб берди.
Жунцни ҳайрат қамради. У яримлаб қолган пиёласини четга қўйиб сўз қотди:

113

— Айтайлик, улар барча кемалар орасида келиб-келиб худди шунисига яширинишга муваффақ бўлишган бўлсин. Бироқ, уларни билмасликлари ҳам мумкин-ку. Кема қўнаётган пайтда, ўз одамларингизни юборсангиз...
— Э-э! Ўзингиз яхши биласиз: замонавий кемаларда иссиқ жонни сезмаслик мумкин эмас.
— Балки мумкиндир. Асбоблар, албатта, хато қилмайдилар, бироқ одамлар тўғрисида бундай дея олмайман.
— Бундай ўйласангиз, хато қиласиз. Менга етиб келган маълумотга кўра, шу дақиқада коинот тадқиқотчиси кириб олган кема Саркка яқинлашяпти, Сквайр Файф эса бошқа Буюк Сквайрларни чақириб мажлис қуряпти. Бундай қитъалараро бўладиган мажлис Галактика кенгликларида юлдузлар қанчалик сийрак учраса шунчалик камдан-кам уюштирилади. Бу тасодифми? Жуда ғалати тасодиф!
— Буларнинг ҳаммасини қандай билдингиз?
— “Ҳаммаси” нима деганингиз?
— Ҳаммасими? Айтайлик, коинот тадқиқотчисининг қандай
ва қачон беркинганини, Резидентнинг қандай қилиб таъқибдан қочиб улгурганини. Сиз мени алдаяпсиз.
— Қимматли Жунц!
— Сиз ўз кишиларингизнинг мендан яширинча коинот тадқиқотчисини кузатганликларини тан олдингиз. Сиз тасодифлардан сақлаш учун мени зиён-заҳматсиз оҳистагина четга чиқариш тадбирларини ҳам кўриб қўйдингиз.
— Ўтган тун бўйи мен баъзи бир хуфияларим билан алоқада бўлиб турдим...
— Бу маълумотларни фақат Сарк ҳукумати аъзоси билан мулоқотга кириша оладиган кишигина қўлга киритиши мумкин.
— Ҳа, албатта... Бир киши бор, у менинг энг зўр хуфияларимдан. У Саркнинг Хавфсизлик Хизматида ишлайди. Айтгандай, у ҳозир Резидентини бу ерга олиб келяпти.

7 Гирокема —айланмапарракликема.

114

— Резидент ушланган деяётган эдингиз-ку.
— Ҳа. Хавфсизлик Хизмати томонидан. Менинг хуфиям Хавфсизликнинг ҳам хуфияси.
— Энди нима қилмоқчисиз?
— Ҳозирча билмайман. Резидентни олиб келайлик-чи, кейин кўрамиз. Мен фақат бир нарсани аниқ биламан, у бекатга қўнади. Бироқ, сквайрлар ҳам Резидентга орзиқиб кўз тикиб туришибди. Асосий масала — унинг кимга насиб қилишида!
Ўзга сайёралар элчихоналари бутун Галактикада хусусий майдонларига эга бўлишга ҳақли эдилар. Амалда эса, фақат Трантор элчихоналари бундай ҳуқуқдан фойдалана олардилар.
Трантор элчихонаси майдони тахминан бир миль квадратни эгаллаган, бу ерни махсус кийимли, Трантор белгисини таққан назоратчилар қўриқлардилар. Бу майдонга саркликлар фақат таклифнома орқалигина кира олар, қуролланган сарклик эса қорасини ҳам кўрсатолмасди. Назоратчилар ортида бутун куч- қудратларини бирлаштирган миллиондан ортиқ сайёралар уюшмаси турарди. Элчихонага тақдид қилишга қеч кимнинг юраги бетламасди.
У ҳатто Саркнинг фазо бекатларини инкор этиб, Трантор билан тўғридан-тўғри алоқа қиларди. “Сайёра фазоси” билан “Озод фазо”ни чегаралаб турувчи юз миля баландликка Транторнинг “Она кема”си келиб турар, ундан ҳавода ҳам учишга мўлжалланган, қанотли кичкина Гирокемалар7 элчихона ҳудудидаги майдонга келиб-кетиб турардилар. Хавф-хатар хабари янграгач, ҳавога элчихонанинг қирувчи тайёралари кўтарилди. Игнатўпнинг ёқимсиз тумшуғи осмонга қаратилди. Энергетик ҳимоя экранлари кўтарилиб қўйилди.
— Бошпана сўрайман! Қўнишга рухсат бермасангиз, мени

115

икки дақиқадан сўнг уриб туширишади.
— Сиз кимсиз?
— Менга элчини чақиринг! — қисқа тўлқинли радио
шиғиллади ва яна асабий чинқироқ товуш янгради: — Бу ерда ким бор? Бўлди, мен пастлаяпман! Бир сония ҳам кутолмайман деяпман-ку!
Гирокема тиккасига одатдагидан анча юқори тезлик билан пастга йўналди, чунки бошқарувчининг қўллари даҳшатдан қалтирарди. Ўн дақиқалардан сўнг етиб келган Сарк кемаларининг эскадрильяси икки соатча хавф солиб тургач, қўриқчиликни бас қилди.
***
Улар овқатланардилар: яъни Эбл, Салим Жунц ва янги кимса — Сквайр Стин. Эбл ўзини бамайлихотир тутишга интилар, Буюк Сквайрга нима учун бошпана зарур бўлиб қолгани сабабини сўрашга истиҳола қиларди. Май ичишга ўтилгач, ниҳоят Стиннинг ўзи гап бошлади.
— Мен ўз қитъамни нега тарк этганимга ажабланмаяпсизми?
— Ҳақиқатдан сира тушунмаяпман, — тасдиқлади Эбл, — Нега Сквайр Стин Сарк кемаларидан қочишга мажбур бўлди?
— Бугун қитъалараро мажлис ўтказилди. — Ростданми? — ясама ажабланди Эбл.
У мажлис тафсилотларини пинак бузмай тинглади.
— У бизга йигирма тўрт соатлик муҳлат берди, — ғазабланди, гапини якунлар экан Стин. — Бироқ, ҳали ўн олти соат бор! Ҳа!
— Демак, сиз Икссиз! — қичқириб юборди Жунц, у бутун ҳикоя давомида бетоқатланиб ўтирганди. — Ҳа, ҳа, сиз — Икссиз! Сиз қўлга тушишдан чўчиб, бу ерга учиб келгансиз. Бу жуда зўр иш бўлибди! Эбл, мана сизга коинот тадқиқотчиси

116

тўғрисидаги гапнинг исботи. Биз уларни ўз одамимизни қайтаришга мажбур қиламиз.
— Тўхтанг! Етар! Ақлдан озибсиз? Бас қилинг! Гапиришга қўясизми, йўқми... Жаноби олийлари, бу кишини ҳеч эслай олмаяпман.
— Сквайр, бу жаноб — доктор Салим Жунц бўладилар.
— Менга қаранг, доктор Салим Жунц, мен умримда анави сиз айтаётган эси пастни ёки коинот тадқиқотчисини кўрмаганман, билмайман ҳам... Мен — Икс эмасман. Тўғриси! Мени аҳмоқона ҳарф билан аташни бас қилсангиз, ғоят миннатдор бўлардим. Наҳотки, сиз Файфнинг кулгили уйдирмасига ишондингиз! У бизни аҳмоқ ва эси паст деб ҳисоблайди. Ҳа! У эси пастлар ва коинот тадқиқотчилари ҳақидаги бемаъни сафсатани тўқиб чиқарган. Агар, гўёки ўнталаб назоратчиларни гумдон қилиб юрувчи флориналик Файфнинг ясама малла соч кийиб олган жосуси бўлиб чиқса, асло ажабланмайман. Гапнинг пўсткалласи: ҳеч қандай Икс йўқ, бироқ Файф тўхтатилмаса, у эртагаёқ бутун субрадиони турли фитналар ҳақидаги хабарларга тўлдириб ташлайди, сўнг фавқулодда ҳолат жорий этишга чақиради ва, ниҳоят, ўзини Доҳий деб эълон қилади. Мана, беш юз йилдирки, Саркда Доҳий йўқ, лекин бу нарса Файфни тўхтатолмайди. У Асосий Қонун — конституцияни ҳам менсимайди... Мажлис тугаши биланоқ, мен ўзимнинг шахсий фазо бекатимни текширишни буюрдим, ва биласизми, уни Файфнинг одамлари ишғол қилишга улгуршибди. Бу қитъалар мухторияти қонунининг жуда қўпол бузилишидир. Бу, ахир, пасткашлик эмасми? Бироқ, у — ярамас айёр тулки бўлгани билан, унчалик ақлли эмас. У битта- яримтамизнинг қочишимиздан чўчиб, фазо бекатларини қўриқлашни буюрибди, аммо... Стин мийиғида жилмайиб, ҳиринглади, унинг ҳаёлига гиробекатларни назорат қилиш келмабди. У сайёрада асло қочишга жой йўқ, деб ўйлаган бўлса

117

керак. Трантор элчихонасини унутибди. Шундай қилиб, мен ҳузурингиздаман.
— Сиз оилангизни ташлаб келибсиз, — деди оҳиста Эбл. —
Файф сизга қарши ҳар мумкинлигини ўйламадингизми?
қандай қуролни ишлатиши
— Ўйладим, бироқ мен барча севикли кишиларимни гирокемага тиқа олмасдим. — Стин қизаргандек бўлди. — Файф уларга тегишга жазм қила олмайди! Бундан ташқари, мен эртага ўз қитъамга қайтаман.
— Қандай қилиб? - сўради Эбл.
Сквайр бир зум унга саросима билан боқди-да, ингичка лабларини очди:
— Жаноби олийлари, мен иттифоқ тузишни таклиф қиламан. Сиз, Трантор Сарк билан асло қизиқмайди, дея олмайсиз. Сиз, Сарк конституциясининг ўзгариши Трантор аралашувига сабаб бўлади, деб Файфга аниқ-таниқ айтсангиз ҳам керак.
Эбл узун-узун бармоқларини бирлаштирди-да, уларга тикилиб қолди.
— Сквайр Стин, сиз ҳақиқатан ҳам ўз кучларингизни Трантор билан бирлаштиришни истаётганингизга ишона олмайман.
Стиннинг енгил жилмайиш ифодалаган чеҳрасига бир сониягина кучли нафрат кўланка солди.
— Файфдан кўра Трантор дуруст! — хитоб қилди у.
— Мен куч билан таҳдид солишни истамайман. Биз воқеалар ривожини бир оз кутиб тура олмаймизми?
— Йўқ, йўқ, — қичқираёзди Стин. — Бир кун хам кутиш мумкин эмас. Агар, масалани ҳозир, тезда ҳал қилмасангиз, кейин кеч бўлади. Вақт ўтиши билан унинг обрў сақлаб ортга қайтиши қийинлашади. Ҳозир сиз менга ёрдам берсангиз, қолган Буюк Сквайрлар бизга қўшилишади. Агар бир кунгина ҳаялласак, Файфнинг ташвиқот машинаси ишлай бошлайди.

118

Менга эса қочоқ деган тамға босилади.
— Агар ундан биз коинот тадқиқотчиси билан
суҳбатлашишга рухсат сўрасак-чи?
— Нима фойда? У икки хил ўйин бошлайди. У, бизга,
флориналик эси паст-коинот тадқиқотчисидир, дейди, сизга эса, коинот тадқиқотчиси — бу флориналик эси паст деб жавоб қилади. Сиз у кишини билмайсиз. У жуда даҳшатли одам!
Эбл мулоҳаза юрита бошлади. У бармоқлари билан столни оҳиста урганча қандайдир қўшиқни аста хиргойи қиларди. Ниҳоят, у сўз қотди:
— Резидент бизнинг қўлимизга тушди. Хабарингиз борми? — Қанақа Резидент?
— Назоратчилар билан бир саркликни ўлдирган кимсани
айтяпман.
— А? Ростданми? Бутун Саркни ишғол қилишга
тайёрланаётган Файф учун бунинг қизиғи бор дейсизми?
— Ҳа. Ҳамма гап Резидентнинг бизнинг қўлимизда эканлигида эмас, балки уни қандай ушлаганимизда. Назаримда Сквайр Файф гапларимга қулоқ тутади, тутган-да ҳам қўл
қовуштириб тутади.
Салим Жунц қария Эблни таниган чоғдан бери биринчи
марта унинг товушидаги совуққонлик камайганини ва қониқиш, ҳаттоки шодлик оҳанглари пайдо бўлганини ҳис қилди.
ТУТҚУН
Зоти олий Самия Файф қизи, ниҳоят, ўз хоҳишларини ифода этишни тўхтатиб, оддий сарклик аёл каби ўз ҳуқуқларини талаб қилишга ўтди.
— Истаган кемани кутиб олишга менинг ҳаққим бор, — деди у ғазаб аралаш.
Бекат бошлиғи аниқ жавоб қайтарди.

119

— Хоним, биз сизни асло хафа қилмоқчи эмасмиз. Ҳамма гап шундаки, биз Сквайрдан, яъни, отангиздан алоҳида топшириқ олганмиз: сизга бу кемани кутиб олишга асло изн бермаслигимиз зарур.
— Балки, сиз менга бекатни тарк этишни ҳам буюрарсиз?
— Йўқ, хоним. Сизни бекатдан ҳайдаш ҳақида топшириқ бўлмади. Истасангиз, қолишингиз мумкин. Лекин, кема қўнувчи қудуқларга яқинлашсангиз, сизни ҳибсга олишга мажбурмиз.
У кетди. Самия бекат дарбозаси олдида тўхтаган ўзининг ҳашамдор машинасида қолаберди.
Отасининг бу иши ўтакетган виждонсизлик эди. У қизига доимо ёш боладек қарайди. Мана бугун ҳам...
***
...Самия отасига руҳият зонди таъсирига дучор қилинган коинот тадқиқотчиси ва Флоринага таҳдид қилаётган хавф тўғрисида сўз очиши биланоқ, отаси унинг гапини кескин бўлди:
— Унинг коинот тадқиқотчиси эканлигини қаердан биласан? — Унинг ўзи айтди.
— Хавфнинг қандай хилдалигини гапирмадими?
— Уни билмайди. У руҳият зонди таъсирига дучор қилинган.
Бунинг ахир энг яхши исбот эканлигани кўрмаяпсизми? У ҳаддан зиёд нарсаларни билган. Бу, албатта, кимгадир ёқмаган! — Қизнинг товуши беихтиёр пасайди. — Агар унинг фикр- ғоялари нотўғри бўлганда, руҳият зондини ишлатишга зарурат туғилмасди.
— Ундай бўлса, нега уни ўлдиришмабди?
— Сиз Хавфсизлик Хизматига айтиб, у билан гаплашишга ижозат олиб берсангиз эди, шу нарсани аниқлардим. У менга ишонади. Буни биламан. Хавфсизлик Хизмати ҳам ундан менчалик кўп ахборот ололмаса керак. Дада, буйруқ беринг, мен

120

у билан сўзлашай. Бу жуда муҳим.
Файф қизининг муштум қилиб тугилган қўлларини меҳр билан ушлади-да, жилмайди.
— Кейинроқ, Самия. Ҳозир эмас. Тез орада қўлимизга учинчи одам тушиши лозим. Ўшанда, балки имконият туғилар.
— Учинчи одам? Флориналик қотил эмасми?
— Худди ўша. Уни олиб келаётган кема бир соатлардан сўнг қўнади.
— Унгача коинот тадқиқотчиси билан флориналик аёлга ҳеч нарса таҳдид қилмайдими?
— Йўқ.
— Яхши. У ҳолда мен кемани кутиб оламан.
— У кимсанинг келаётгани ҳақида ҳеч ким ҳеч нарса
билмаслиги керак. Сенинг боришинг ножоиз.
— Нима қилибди?
— Самия, мен сенга давлат сиёсатини тушунтириб
беролмайман.
— Сиёсатми, фи! — Қиз энгашиб отасининг қоқ
пешонасидан ўпди-да, кўздан ғойиб бўлди. Ҳозир эса қиз бекат майдонидаги машинасида ожизона ўтирар эди. Ниҳоят у тушдан кейинги ёрқин нурли осмонда қора нуқта пайдо бўлганини, унинг катталашаётганини сезди.
***
Самия тугмани босиб ғаладондан бинокль олди. Уни кўзларига тутди ва осмондаги қора нуқта катталашиб, кичкинагина кеманинг шакл-шамойилига айланди.
***
Экраннинг бутун юзасини Сарк эгаллаб турарди.
— Фазо бекати қаттиқ қўриқланмайди, — деди Ҳенро,

121

кемани бошқарар экан. — Бу таклифни ҳам мен киритдим. Ҳар қандай нооддий кутиб олиш Транторни шубҳалантириши мумкин, деб айтдим. Яна айтдимки, Трантор қанчалик ҳақиқий аҳволни билмаса, биз шунчалик муваффақият қозонамиз.
— Саркми, Транторми, — деди хўмрайиб Теренс, — нима фарқи бор?
— Сиз учун фарқи катта. Мен шарқий дарбоза яқинидаги қудуққа қўнаман. Шу заҳотиёқ сиз кема тумшуғидаги эҳтиёт эшикдан чиқинг ва дарбоза томон жадалланг, фақат шошманг. Агар тўсиқ учраса, ўз билганингизча иш қилинг. Сиз буни қотирасиз, ўтган воқеалар айтиб турибди. Дарбоза яқинида сизни машина кутиб туради, бирор элчихонага етиб оласиз...
Ҳенро совуққина илжайди.
— Қочганингизни билишгач, энг ёмон ҳолда, мени сотқин сифатида отиб ташлашлари мумкин. Агар мени беҳуш ҳолда топишса, фақатгина ишдан ҳайдашади — бундай аҳмоқнинг кимга кераги бор. Айни шу ҳол мен учун маъқулроқ. Шунинг учун, кетишингиздан олдин менга нисбатан нейротаёқ ишлатинг. Улар қўна бошладилар. Иллюминатордан Сарк шаҳрининг баъзи белгиларини пайқаш мумкин эди.
— Ўзбошимчалик, — қўшимча қилди Ҳенро, — бу яхши оқибатга олиб келмаслигини тушунсангиз керак. Сизда икки йўл бор: ё Трантор, ёки Сквайрлар. Агар бир соатдан сўнг Трантор ихтиёрида бўлмасангиз, сиз барибир кечгача Сквайрлар қўлига тушасиз. Унда ҳолингиз не кечишини гапириб ўтиришнинг ҳожати бўлмаса керак. Буни ўзингиз жуда яхши биласиз...
Экранда бекат намоён бўлди. Бироқ Ҳенро энди унга қарамай қўйган, қўллари бошқариш тугмаларини илдам босиб, кемани қўндиришга тайёрларди.
Кема пастдан бир милл юқориликда оҳиста айланар экан, дум томони билан Сарк юзасига яқинлаша бошлади.
Қудуқдан юзларча ярд юқорида юритгичлар чийиллашга

122

тушдилар. Теренс юмшоқ, гидравлик пружинали ўриндиққа жойлашганига қарамай бутун вужуди билан кема титрашини ҳис қиларди. Боши айланарди.
— Таёқни олинг. Тез! Ҳар бир сония ҳисобда, эҳтиёт эшик орқангиздан ёпилади. Бизни кутиб турганлар асосий эшик нега очилмаётганига беш дақиқалардан сўнг ажаблана бошлайдилар, яна беш дақиқа бу ерга киришга кетади, яна беш дақиқа эса сизни топишга сарф бўлади. Ихтиёрингизда ўн беш дақиқа бор: сиз бекатдан чиқиб машинага ўтиришга улгуришингиз лозим...
Теренс Сарк кузинннг совуқ ҳавосини ҳис қилди. У ушбу совуқ иқлимда йиллаб яшади, лекин Флоринанинг иссиқ ва юмшоқ оби-ҳавосида буни унутибди. Тўсатдан миясида хотиралар жонлана бошлади, гўёки у сквайрлар сайёрасини тарк этмагандай эди.
Лекин Теренс ҳозир қочоқ эди, унга сквайрни ўлдиришдек буюк жиноят тамғаси босилганди.
Унинг кемадан чиққанини ҳеч ким кўрмадимикан?
Теренс қалпоқчасига қўл теккизиб қўйди — у бошини қулоқларигача беркитиб турарди. Бўйнига осиғлиқ ялтироқ ва текис медальонга назар ташлади —уни Ҳенро алоҳида белги сифатида берганди. Транторликлар худди шу медальон орқали уни таниб олишлари керак.
Теренснинг уни ечиб ташлаб, қандайдир бошқа кемага амаллаб чиқиб олиш имкони бор эди. У Саркни бир амаллаб тарк этиши мумкин. Бир амаллаб қутулиб қолиши ҳам эҳтимол.
Бироқ, ҳаммаси "амаллаб"! Охирги нуқтага етганини у қалбан ҳис қиларди. Ҳа, Ҳенро тўғри айтди: ё Трантор, ёки Сарк! У Трантордан чўчир ҳамда нафратланарди, лекин ўзга иложи йўқ: у асло Саркни танлай олмайди.
— Ҳей, менга қаранг! — ёшгина аёл ҳашаматли машина деразасидан унга қараб турарди. — Бу ёққа келинг.
Теренс яқинлашди.

123

— Сиз ҳозиргина қўнган кемада келдингизми?
У сукут сақлашни лозим кўрди.
— Нега индамайсиз?
— Ҳа... — деди зўрға Теренс. — У ҳолда ўтиринг.
Аёл машина эшигини очди. Машннанинг ички қисми яна
ҳам ҳашамдор эди.
— Сиз бошқарув гуруҳиданмисиз?
“ Синаяпти!”, ўйлади Теренс. Шунинг учун хотиржам жавоб
қилди:
— Сиз менинг кимлигимни биласиз. — Қўллари билан бир
сониягина медальонга ишора қилди.
Машина кескин бурилди.
Қўриқланаётган дарбоза яқинида Теренс юмшоқ, кирт
ғилофли ўриндиққа сингиб кетай деди. Лекин хавотирга ўрин йўқ эди. Унинг нажоткори хотиржамона буйруқ берди:
— Бу киши мен билан кетяпти. Мен Самия Файф қизи бўламан.
Ҳориб-чарчаб турган Теренсга бу сўзларнинг маъноси кеч етиб борди. У жонҳолатда олдинга интилганида машина экспресс-йўл бўйлаб соатига юзлаб милни ташкил қилувчи катта тезликда учиб борарди.
Уларнинг чиқиб кетишганини бекат майдонида турган ишчи кўрди. Ва ўша заҳотиёқ камзули ёқасига бир нималар деди. Кўп ўтмай бекатдан ташқарида кетаётган машинадаги Трантор хуфияларидан бири шеригига алам билан юзланди:
— Медальонли киши ҳозиргина ҳашаматли машинада бекатни тарк этибди. Машина олийзот хоним Самия Файф қизиники экан. Биз чапак чалиб қолаверибмиз. О, Буюк Коинот, энди нима қиламиз?
— Таъқиб қилаверамиз.
— Бироқ, олийзот хоним...
— У менга ҳеч ким эмас. Сенга ҳам шундай бўлиши лозим.

124

Йўқса, бу ерда нима қилиб юрибсан?
— Сквайрлар қотили хоним билан бирга кетаётгани аниқ
эмас-ку. Балки, бу бизни кузатиш жойнмиздан кетишимиз учун қилинган найрангдир?
— Файф бизни йўқотиш учун ўз қизини юбормайди. Бир гуруҳ назоратчилар бемалол етади.
— Балки у Самия эмасдир...
— Ким бўлишидан қатъий назар, олға! Тезроқ! Яна тезроқ!..
***
— Сиз билан гаплашиб олишим керак, — деди қиз.
— Мен тайёрман.
— Сиз қотилликда айбланаётган флориналикни олиб келган
кемадансиз-а?
— “Ҳа”, дедим-ку.
— Жуда соз. Мен сизни бу ерга ҳеч ким ҳалақит қилмаслиги
учун олиб келдим. Айтингчи, флориналик йўлда сўроқ қилиндими?
“Бундай соддалик ёлғондан бўла олмайди”, ўйлади Теренс. Самия ҳақиқатдан ҳам уни танимайди.
У эҳтиёткорона жавоб қилди:
— Ҳа.
— Сиз сўроқда иштирок этдингизми?
— Ҳа.
— Яхши. Мен шундайдир, деб ўйлагандим. Айтгандай, нега
сиз кемани шошилинч тарк этдингиз?
— Мен махсус ахборот олиб боришим керак...
У яна нима дейишни билмай каловланди. Қиз дарҳол бу гапни илиб олди.
— Менинг дадамгами? Хавотир олманг. Мен сизнинг ёнингизни оламан. Буйруғимни бажарди, дейман.

125

— Майли, хоним.
Унинг “хоним” деб айтган сўзи, ҳаттоки ўзини ҳам ҳайратга солди. Қиз, мамлакатдаги энг олийзотлардан эди, ўзи эса флориналик. Лекин назоратчиларни ўлдира олган одам осонлик билан сквайрларни асфаласофилинга жўнатиши мумкин, бу ишни бажарган кимса эса ҳеч чўчимай олийзот хоним юзига тик боқа олади.
У қизга синовчан ва ўткир нигоҳ ташлади.
Қиз гўзалликда беқиёс эди. Бундай чиройдан баҳраманд бўлиш учун бутун ҳаётини қурбон қилса ҳам арзирди.
Шу дақиқада, у сквайрни ўлдириш унча катта жиноят эмаслигини англади.
У нима қилаётганини ҳам билмай қолди. Қизнинг нозик навниҳол танаси унинг қучоғига тушди. У қаршилик кўрсатишга уриниб, бир сониягина қичқиришга улгурди холос. Теренс ғунча лаблардан чиқаётган оҳни ўз лаблари билан ўчирди...
Машинанинг эшиги очилиб, Теренснинг орқасига совуқ шабада уфурганда, қизнинг қўллари унинг елкаларини қучиб турарди.
Жаҳлдан тутоққан сарклик Теренсни машинадан тортиб чиқарар экан, Самия индамай, оғзини очганча ҳайратда қотиб қолди.
— Шундай қиз шунга йўл қўйса-я, — ғўлдиради сарклик. — Йўл қўйса-я...
Самия беҳолгина четга сурилди-да, юзларини икки қўли билан чангаллаб олди, ранги оқарди.
— Қизни нима қиламиз?
— Ҳеч нарса.
— У бизни кўрди-ку. Биз бир миль юрмасимиздан, бутун
сайёра орқамиздан изга тушади.
— Сен олийзот хонимни ўлдирмоқчимисан?
— Йўқ. Лекин, биз унинг машинасини бузиб қўйишимиз

126

мумкин. Қиз яқин орадаги радиофонга етиб боргунча, биз қочишга улгурамиз.
— Керак эмас, — хуфия машина ичига энгашди. — Хоним, менинг асло вақтим йўқ. Эшитяпсизми?
Қиз ғиқ этмади.
— Сўзларимни қулоғингизга қуйиб олинг. Бахтли дақиқаларингизда халақит қилиб қўйганим учун узр, бироқ мен сизнинг холатингизни стереофотоаппарат орқали суратга тушириб улгурдим. Англадингизми? — хуфия шеригига юзланди. — Хоним бу ҳақда ҳеч кимга ҳеч нарса айтмайдилар. Резидент, биз билан юринг.
Теренс бўшашиб улар ортидан кетди.
У машинадаги ранги оқариб, ғамгин бўлиб қолган чеҳрага қайта қарай олмади. Энди не бўлса ҳам, у мўъжиза яратди. У Саркнинг энг мағрур, энг гўзал хонимидан бўса олди, унинг нозик, юмшоқ ва ширин лабларининг ҳароратини туйди.