КУТУБХОНА ЧИ
Улар диамагнит роллердан шаҳар чеккасидаги тўхташ жойида тушишди. Теренс тўхташ жойи эшигини ёпиб, электрон қулфни бармоғи билан муҳрлагунча, Рик кутиб турди. Янги комбинезонда Рик ўзини ноқулай сезарди. У Юқори Шаҳарни ушлаб турувчи кўприксимон қурилма тагига йўналган Резидентга истамайгина эргашди. Шаҳар икки қисмдан иборат эди: уни майдони 50 квадрат милга тенг бўлган, 20 минг панжарасимон пўлат устун суяб турувчи темир-бетон қотишма қатлами ажратиб турарди. Пастда, яъни сояда, маҳаллий халқ яшарди. Юқори эса, қуёш нурларидан баҳра олиб сквайрлар1 турмуш кечирардилар. Юқори Шаҳарда юрган киши ўзининг Флоринада эканлигини батамом унутарди. Бу ердаги аҳоли оз сонли назоратчиларни ҳисобга олганда ҳам, фақат саркликлардан иборат эди. Улар том маънодаги олий табақа кишилар эдилар.
Теренс йўлни яхши биларди. У ўзининг резидентлик кийимига ҳам ҳавас, ҳам ҳасад билан боқаётган йўловчилардан четлашиб тез-тез юрарди. Осмонда қуёш чарақлар, унинг нурлари темир-бетон қотишма қатлами бўйлаб дарчалардан тақсимлангандек бир текисда тушар экан, атрофдаги

25
Сквайр – олий табақа одами

26

қоронғуликни янада бўрттириб кўрсатарди.
Офтоб тушувчи жойларга қариялар ўзларининг силжувчи курсиларини қўйиб ўтиришар, иссиқликдан баҳра олиб, нур билан бирга ҳаракатланишарди. Баъзан улар мудраб қолиб соя тушганини пайқашмас, фақат бехосдан қимирлаб кетганларида курси ғилдиракларининг ғижирлашидан уйғонишарди. Бошқа бўш, офтобли жойларга эса ёш болали оналар ўз аравачаларини қўйиб олишганди.
— Энди, Рик, бардам бўл, — деди Теренс. — Биз ҳозир кўтариламиз.
Улар тўрт устун оралиғига жойлашган, ердан то Юқори Шаҳарга етадиган баландлиқдаги қурилма қаршисида тўхташди. Бу лифт эди.
Улар юқорига чиқишганда эшик тамоман бошқа дунёга очилди. Сарқдаги барча шаҳарлар каби Юқори Шаҳар ҳаддан зиёд сержило ва ранго-ранг эди. Бинолар, улар хоҳ жамоат жойлари бўлсин, хоҳ шахсий тураржой бўлсин, мураккаб ва ранг-баранг нақшин тошлар билан қопланганди. Бу нақшлар яқиндан алкаш-чалкаш кўринса-да, узоқдан, кузатиш бурчаги ўзгарганда жилоланувчи ажиб ранглар уйғунлигини ҳосил қиларди.
— Кетдик, Рик, — деди Теренс.
Рик атрофга ҳайратланиб боқарди. Ҳеч қандай ўсимлик йўқ! Фақатгина катта-катта тошлар ва ранглар. У биноларнинг бунчалик сервиқор бўлиши мумкинлигини хаёлига ҳам келтирмаганди. Шу пайт унинг қалбида нимадир ёнди-ю, сўнди. Бир дақиқагина ушбу буюклик уни ҳайратга солмай қўйди... Кейин эса онги яна эски ҳолига қайтди.
Ёнларидан фойтун — енгил арава ўтиб кетди. — Булар сквайрларми? — пичирлади Рик.
У фақат бир нигоҳ ташлашгагина улгурди. Уларнинг сочлари калта қилиб қирқилган, эгниларида кўкимтир-бинафша


27

тусда жилоланувчи ялтироқ матодан тикилган кенг, ҳилпироқ енгил кўйлак, калта духоба шим ва худди мис симдан тўқилгандек ялтироқ узун пайпоқ бор эди.
— Ёшлар, — деди Теренс.
У Сарқдан кетгандан бери уларни бунчалик яқиндан кўрмаганди. Теренс бу сафар ҳам нафратини беркитди.
Теренсга ортидан сиқилган ҳаво ёрдамида бошқарилувчи икки кишилик фойтуннинг пишиллаши эшитилди. Машина йўл устида муаллақ турарди: унинг силлиқ таглиги ҳаво қаршилигини камайтириш мақсадида барча томондан юқорига текис ва силлиқ қайрилган эди. Худди шу нарса ўзига хос пишиллашни вужудга келтирар, бу эса ўз навбатида назоратчилар пайдо бўлишининг биринчи белгиси эди.
Улар барча назоратчилар каби баланд бўйли, кенг ва текис юзли, узун сочли эдилар. Танлари оч жигар ранг тусда эди. Уларнинг қоп-қора кийимлари, уни янада қорайтириб кўрсатаётган кумуш рангли камарбандлари ва ўйма нақшли тугмалари афт-башараларини деярли бир хил қилиб қўйганди.
Назоратчиларнинг бири бошқариш пультида ўтирарди. Иккинчиси эса чаққонлик билан сакраб ерга тушди.
—Ҳужжатингизни кўрсатинг!
Назоратчи кўрсатилган резидентлик қоғозига кўз ташлади-
ю, уни Теренсга қайтарди.
—Сиз бу ерда нима қилиб юрибсиз?
—Офицер, мен кутубхонага бормоқчийдим. Мен бундай имтиёзга эгаман.
—Шеригингизнинг резидентлик имтиёзи йўқ, — деди кескин назоратчи.
— Унга мен жавобгарман. Назоратчи елкасини қисди.
— Хоҳишингиз. Резидентларда имтиёз бор, лекин улар сквайр эмаслар. Ёдингиздан чиқмасин... Ҳов анави бино —


28

кутубхона. Кетдик, Кред!
Улар турган жойдан кутубхона ол рангда товланар, юқори қаватлари эса тўқ қирмизи тусда эди. Улар бинога яқинлашишган сари қирмизи ранг пастки қаватларга силжий бошлади.
— Менимча, бу гўзаллик эмас, — деди Рик.
Теренс унга ҳайрон бўлиб қараб қўйди. У бундай ранг- барангликка Саркнинг ўзида кўникиб бўлганди, бироқ унга ҳам Юқори Шаҳарнинг бундай безаклари бачканаликдек туюларди.
Улар асосий кириш эшигига олиб чиқувчи айланмасимон зина олдида тўхташди. Аслини олганда, у текис бўлиб, рангларнинг турланишигина зина суратини берарди. Бу эса кутубхонага “илмий” биноларга хос қадимийлик нусхини бахш этарди.
Асосий хона катта, совуқ бўлиб, у ерда деярли ҳеч ким йўқ эди. Кутубхоначи аёл уларни кўриб, ўрнидан турди.
— Мен Резидентман. Алоҳида имтиёзларим бор. Мен манави маҳаллий кишига жавобгарман, — Теренс тайёрлаб қўйган қоғозларини узатди.
Кутубхоначи аёл қайтиб жойига ўтирди ва жиддийлашди. У ҳужжатни очиб, текшириш тирқишига киритганда, ўша заҳотиёқ бинафша тусдаги хира чироқ ёниб ўчди.
— Иккиюз қирқ иккинчи хона, — деди у.
***
Бу хона техник котибларникига ўхшарди. Сунъий ёруғлик, ҳаво юритиш мосламасидан бошқа ҳеч қанақа безак йўқ. Иккита диктофон ва бутун девор юзаси қопланган катта экран. Унда пастдан юқорига қараб турли адабиётлар — уларнинг номлари, муаллифлари, тартиб сонлари — алифбо бўйича силжиб борарди.
— Буюртма беришни биламан, — деди Рик тўсатдан. Мана


бу митти тугмачалар ёрдамида зарур ҳарф ва рақамларни терсак, ҳов анови экранда китоб пайдо бўлади.
Теренс ялт этиб унга қаради.
—Қаердан биласан? Эсингга тушдими?
—Балки. Ишончим комил эмас.
—Бўпти, унда буни топағонлик деб ҳисоблаймиз.
У ҳарф ва сонларнинг қандайдир қоришмасини терди. Экранда ёзув пайдо бўлди: “Сарк энциклопедияси”, 54 китоб, Олмос-Анод”.
— Кузатиб тур, Рик. Мен сенга ҳеч нима айтмайман. Бу китобни қараб чиқишинг ва таниш нарсалар учраса тўхташинг лозим. Тушунарлими?
— Ҳа.
— Бўпти. Энди кузатиб тур...
Дақиқалар ўтди. Бир пайт Рик қичқириб юборди: — Учради, Резидент! Учради!
Бу Коинот тадқиқи ҳақидаги мақола эди.
— Бу ерда нималар ёзилганини биламан, — давом этди Рик. — У ҳовлиқиб кетганидан зўрға нафас ростлади.
— Мана, қаранг, мен доимо шу ёзувни учратаман!
У секин-аста, лекин Валонанинг гоҳи-гоҳида берадиган дарсларидагига қараганда анча дуруст ўқий бошлади:
— "Ўз мижозига кўра Коинот тадқиқотчисининг интровертлигига2 ва кўпинча ҳаётга мослаша олмаслигига таажжубланиш керак эмас. Ҳаётнинг кўп қисмини юлдузлараро даҳшатли бўшлиқни ёлғизона кузатишга бағишлашни тўрт мучаси соғ одамдан талаб қилиб бўлмайди. Ана шуларни қисман тушунган ҳолда Коинот тадқиқоти институти расмий шиор сифатида унча аниқ бўлмаган ифодани қабул қилган: “Биз Ҳеч Нимани тадқиқ қиламиз”.
Рик охирги сўзларни ўқиётганида қичқириб юбораёзди.

29
2 Интроверт – (ингл) - одамовилик


30

— Ўқиган нарсангни тушундингми? — сўради Теренс.
Рик ёниқ нигоҳини унга қадади.
—У ерда: “Биз Ҳеч Нимани тадқиқ қиламиз” , — деб айтилган. Мен худди мана шуни эслагандим. Мен уларнинг бири эдим.
—Сен Коинот тадқиқотчисимидинг?
—Ҳа! — бақирди Рик. Кейин пастроқ товушда қўшиб қўйди: — Бошим оғрияпти. — Унинг пешонаси тиришди. — Мен кўпроқ эслашим лозим. Хавф бор. Жуда катта хавф!.. Мен нима қилишни билмайман.
—Кутубхона бизнинг ихтиёримизда, Рик, — деди Теренс унга синчковлик билан боқиб, ҳар бир сўзини ўйлаб гапирар экан, — каталогни ўзинг қараб чиқ, Коинот тадқиқи тўғрисидаги мақолаларни қидир. Кўрамиз, бу нарса сени нимага олиб бораркин...
—Врийтнинг “Коинотнинг амалий тадқиқоти ҳақидаги рисола”си тўғрисида нима дейсиз? — сўради Рик, узоқ ўйлаб кўргач. — Тўғри топдимми?
—Ўзинг ҳал қил, Рик.
Рик тугмани босди, аммо экранда бошқа ёзув пайдо бўлди: "Бу китоб ҳақида шахсан кутубхоначидан сўралсин". Теренс қўл узатиб, экранни ўчирди.
—Бошқасини қидира қол, Рик.
—Аммо... — Рик иккилана-иккилана буйруқни бажарди. У каталогдан Эннингнинг "Фазо таркиби"ни топди.
Экранда яна бояги ёзув пайдо бўдди. Теренс сўкинди-да, экранни ўчирди. Шу пайт диктофоннинг юқорисига ўрнатилган карнайдан кутубхоначи аёлнинг ингичка товуши эшитилди, бу овоз уларни сескантириб юборди.
—Икки юз қирқ иккинчи хона! Икки юз қирқ иккинчи хонада ким бор?
—Хўш, хизмат? — хириллаб сўради Теренс.


31

—Сизга қандай китоб керак?
—Ҳеч қандай. Раҳмат. Биз асбобнинг ишлашинигина кўрдик.
Орага жимлик чўкди. Гўё нариги томонда ўзаро маслаҳат қилинаётганди. Кейин кескинроқ товуш янгради:
—Бизга, Врийтнинг “Коинот амалий тадқиқоти ҳақидаги рисола”сини ва Эннингнинг “Фазо таркиби”ни талаб қилингани тўғрисида ёзув келди. Шундайми?
—Биз дуч келган сонларни тергандик, — деди Теренс.
—Нега айнан шу китобларни сўраганингизни билсак бўладими? — Янгради талабчан товуш.
—Айтяпман-ку, улар бизга керак эмас деб... Жим бўл! — Бу хитоб бир нима деб пичирлаёттан Рикка қаратилганди.
Яна жимлик чўкди. Кейин товуш янгради:
— Агар менинг олдимга келсангиз, сўраган китобларингизни олишингиз мумкин. Уларни топиб қўйдим. Фақат хизмат қоғозини тўлдирсангиз бўлди.
Теренс Рикка қўлини узатди.
—Кетдик.
—Балки биз қоидани бузгандирмиз, — ғўлдиради Рик. —Бўлмаган гап, Рик. Кетдик.
Теренс шошганча Рикни олиб чиқиб кетди. Улар асосий хонага чиқишди. Кутубхоначи аёл уларга қаради.
—Тўхтаб туринг! — қичқирди у ўрнидан турар экан.
—Бир дақиқа! Бир дақиқа! Улар тўхташмади. Бироқ олдиларида назоратчи пайдо бўлди.
—Хўш, йигитлар! Қаерга шошяпсиз?
Кутубхоначи аёл ҳарсиллаб югуриб кетди.
—Сиз икки юз қирқ иккинчи хонадансиз, тўғрими?
—Менга қаранг, — деди Теренс жиддийлашиб, — нега бизни ушлаб қолишяпти?
—Сиз баъзи китобларни сўрадингизми? Биз уларни беришимиз мумкин.


32

—Кечикдингиз. Бошқа сафар. Наҳотки, ўша китобларнинг бизга керакмаслигини тушунмадингиз? Мен эртага келаман.
—Кутубхонамиз барча ўқувчилар талабини қондиришни истайди, — деди аёл кеккайиб. — Китоблар бир-икки дақиқадан сўнг етиб келади. — Унинг юзлари қизарди.
Аёл одамлар яқинлашганда ўзи очиладиган эшик томон бурилди.
—Офицер, агар сиз йўқ демасангиз... — Теренс гап бошлаган эди ҳамки, назоратчи калта нейротаёқни кўрсатиб, унинг гапини бўлди. Бу таёқ узоқдан таъсир қилувчи ажойиб қурол эди.
— Оғайни, анави хоним қайтмагунча кутиб турганинг маъқул.
Теренснинг пешонасини тер қоплади. Шароитни яхши ҳисобга олмабди. У ўзининг воқеа ва ҳодисаларни тез таҳлил қила билиш қобилиятига ҳаддан зиёд ишонарди. Мана, бунинг оқибати. Бундай қатьийликнинг кераги йўқ эди. Ҳаммасига унинг лаънати, қизиқувчанлиги, Юқори Шаҳарга кириш, кутубхона йўлакларида гўё саркликлардек виқор билан юриш истаги айбдор...
Кутилмаганда унинг назоратчига бор кучи билан ташлангиси келди, бироқ, тўсатдан бунга зарурат қолмади.
Аввалига кимнингдир шарпаси сезилди. Назоратчи қайрилиб қарамоқчи эди, аммо кечикди.
Унинг қўлидаги нейротаёқ юлиб олинди. Офицер фақат, таёқнинг учи чеккасига тиралганида, бўғиқ товуш чиқаришга улгурди.
Рик қувончдан қичқириб юборди, Теренс эса хитоб қилди: — Валона! Яша, Валона!